Epifaniczny tom 15 – rozdział 1 – str. 35
Chrystus: Jego karnacja
organu mózgu mężczyzny, udzielających zarodkowi przymiotów duszy, Bóg użył przymiotów duszy Logosa, by zapewnić je embrionowi, z którego miała się rozwinąć ludzka istota Jezusa. Widzimy zatem, że chociaż spłodzenie Jezusa nie odbyło się w sposób typowy dla ludzi, było całkowicie zgodne z prawami natury obowiązującymi przy spłodzeniu – przekazaniem zasady życia i przymiotów duszy przez spładzającego oraz przyjęciem i połączeniem ich z jajem przez kobietę. Mormoni nauczają, że przy spłodzeniu Jezusa miał miejsce stosunek płciowy między Bogiem a Marią. By ośmieszyć Jego spłodzenie, Żydzi zarzucają, że chrześcijański pogląd sugeruje taki stosunek. Odpowiadamy na to, że w Biblii nie znajdujemy najmniejszej sugestii na ten temat, a dokonanie tego przez Boga Jego mocą jest jednoznacznym obaleniem takiego poglądu. Co więcej, pogląd taki oznaczałby oddzielenie od Boga części Jego zasady życia i Jego przymiotów duszy, co jest największym z możliwych absurdów! Prawdę mówiąc, pogląd ten jest bluźnierstwem.
Żadne prawo natury nie zostało też pogwałcone w przekazaniu świętości i bezgrzeszności Logosa ludzkiej istocie Jezusa. Skoro przymioty duszy są przekazywane przez ojca przy spłodzeniu, będą one bez grzechu, jeśli ojciec będzie bez grzechu, a grzeszne wtedy, jeśli grzeszny będzie ojciec. Gdyby więc Adam nie zgrzeszył, to pomimo grzechu Ewy mógłby on przez nią, gdyby pokutowała i starała się żyć sprawiedliwie, spłodzić bezgrzeszny rodzaj ludzki. Pamiętając o tym, że człowiek-Jezus był tą samą osobą, która wcześniej istniała jako Logos, i że w związku z tym Bóg nie użył bezpośrednio Swej własnej zasady życia i przymiotów duszy do stworzenia Go jako istoty ludzkiej, lecz w tym celu użył zasady życia i przymiotów duszy Logosa, z łatwością możemy zauważyć, że doskonała zasada życia, wolna od wyroku śmierci, oraz doskonałe przymioty duszy, wolne od dziedzicznej deprawacji – zostały użyte do stworzenia Go jako istoty ludzkiej. Istoty wolnej od niedoskonałości Adamowego wyroku śmierci oraz od dziedzicznej