Epifaniczny tom 15 – rozdział 1 – str. 41
Chrystus: Jego karnacja
jaka kiedykolwiek miała miejsce. Istnieją jednak pewne jej analogie, które w postaci ilustracji pozwalają rozjaśnić prawie każdy jej element. Dobrą ilustracją jej zarysu, że przez karnację przestał istnieć Logos, a zaczął istnieć człowiek-Jezus, jest przemiana wody w wino, dokonana jako pierwszy cud naszego Pana na uczcie weselnej w Kanie Galilejskiej – Słowo stało się ciałem, woda stała się winem (Jan 1:14; 2:9 – w obydwóch przypadkach przekład I.V.). Istnieje kilka dobrych ilustracji pozwalających zrozumieć przemianę natur, jaka miała miejsce w karnacji, np. przemiana Jezusa z natury ludzkiej do Boskiej. Obrazuje to także przemiana Kościoła z natury ludzkiej do Boskiej. Analogią jest także obecna przemiana Wielkiej Kompanii z natury ludzkiej oraz przemiana Starożytnych i Młodocianych Godnych podczas Małego Okresu. W tych przemianach natury znajdujemy analogię w tym, że te same osoby zachowują identyczną osobowość w zmienionej naturze, tak jak osobowość Logosa została zachowana w zmienionej naturze człowieka-Jezusa. Przemiana gąsienicy w motyla ilustruje kilka zarysów karnacji – przemianę z jednej natury w inną, tożsamość istoty w tej przemianie, dokonanie przemiany bez śmierci osoby ją przechodzącej, stopniowość przemiany, proporcjonalne ubywanie jednej natury z jednoczesnym przybywaniem innej itp. Jest to także pokazane w przemianie nasion w rośliny, drzewa itp. Naturalne powstawanie zwierząt na różnych poziomach istnienia jest bardzo podobne do różnych zarysów karnacji Logosa. Przemiana tlenu i wodoru, odpowiednio zmieszanych, w wodę ilustruje przemianę duchowego Logosa w człowieka-Jezusa. Także przemiana prądu elektrycznego w światło i ciepło daje nam obraz przemiany natur dokonanej poprzez proces karnacji.
Ostatnio miały miejsce przypadki partenogenezy, dzieworództwa, przez przeniesienie zasady życia do jaja kobiet przy pomocy narzędzi naukowych, bez stosunku płciowego i bez korzystania z nasienia mężczyzny. Kilka lat temu Time