Epifaniczny tom 15 – rozdział 1 – str. 44
Chrystus: Jego karnacja
Tak długo, jak długo dług Adama obciążał w księdze Boskiej sprawiedliwości jego samego i jego rodzaj, nie mógł być zniesiony, dopóki nie została złożona odpowiadająca mu równowartość.
Niedoskonały człowiek nie mógł złożyć takiej równoważnej ceny, ponieważ długiem Adama było to, co musiał utracić za swój grzech, tj. wszystko to, czym był i co miał jako doskonały człowiek. Innymi słowy, doskonałe ludzkie ciało i doskonałe ludzkie życie, prawo do ludzkiego życia i prawa życiowe należne temu, kto posiada prawo do ludzkiego życia. Ponieważ nie posiadał ich nikt z potomków Adama, gdyż dziedzicznie otrzymali od niego niedoskonałe ciało, niedoskonałe życie, utracone prawo do życia oraz utracone prawa życiowe, nikt z nich nie posiadał równowartości jego długu i z tego powodu nie mógł zaspokoić sprawiedliwości tym, czym był i co miał, ponieważ nikt z nich nie był równoważną ceną tego, co utracił Adam. Lecz Jezus, jako doskonała, bezgrzeszna istota ludzka, którą się stał przez karnację, posiadał to, czym Adam przez swój grzech się zadłużył i musiał stracić na rzecz Boskiej sprawiedliwości. Nie mając ludzkiego ojca, który drogą dziedziczenia przekazałby Mu niedoskonałość i przekleństwo, lecz będąc stworzonym przez Boga jako Jego Ojca, Jezus uniknął odziedziczenia Adamowej niedoskonałości i wyroku śmierci, stając się doskonałą istotą ludzką. Miał więc doskonałe ludzkie ciało jako równowartość utraconego doskonałego ludzkiego ciała Adama, doskonałe ludzkie życie jako równowartość utraconego doskonałego ludzkiego życia Adama, prawo do ludzkiego życia jako równowartość utraconego prawa do ludzkiego życia Adama oraz prawa życiowe, należące do takiego prawa do życia, jako równowartość utraconych praw życiowych Adama, które należały do jego prawa do życia. Innymi słowy, przez karnację mógł stać się równoważną ceną, ekwiwalentem wszystkiego tego, co Adam utracił przez grzech. Mówimy, że przez karnację mógł się On stać równoważną ceną wszystkiego tego, co Adam miał do stracenia przez swój grzech, ponieważ ściśle biorąc, Jego karnacja dobiegła końca z chwilą narodzenia się jako doskonałe niemowlę. Doskonałym człowiekiem do celów religijnych