Epifaniczny tom 15 – rozdział 10 – str. 633
Duch Święty: jego świadectwo i odpowiedź na rzekome argumenty
otrzyma Ducha Świętego (Jana 14:15,16) i objawi się jemu Chrystus (21). Poświęceni są cichymi, których Pan uczy Swej drogi i doktryny (Ps. 25:8-10); są oni też tymi, którzy czczą Boga i dlatego poznają Boskie przymierze i Jego tajemnice (12,14). Św. Paweł dość szczegółowo omawia to oświecające dzieło Boga w tych, którzy są spłodzonymi z Ducha dziećmi Bożymi, a więc poświęconymi, w 1 Kor. 2:6-16, zapewniając nas, że mądrości, prawdy, jakiej Bóg udziela tym, którzy należą do Niego, nie daje poznać ludziom tego świata, nawet ich przywódcom (6). Określa ją jako Boską tajemnicę, sekret ukryty przed ludźmi tego świata, lecz zaplanowany przed stworzeniem świata ku chwale Jego wiernych (7), o czym nie wiedzą przywódcy ludzi, w przeciwnym razie nie ukrzyżowaliby Jezusa (8). Istnienia tej tajemnicy dowodzi na podstawie Iz. 64:4 jako rzeczy przygotowanej przez Boga dla miłujących Go, lecz niedostrzeganej przez innych (9). Rzeczy te – Boskie prawdy – objawia wiernym przez ich nowe stworzenie, ponieważ to nowe stworzenie bada i w ten sposób dochodzi do zrozumienia głębokich rzeczy Bożych (10). Wykazuje, że tak jak trzeba być człowiekiem, by z ocenieniem rozumieć ludzkie sprawy, tak oceniające zrozumienie duchowych spraw nie jest przywilejem zwykłego człowieka, lecz jest przywilejem nowego stworzenia – człowieka spłodzonego z Ducha (11). Ponieważ usposobienie człowieka nie może zrozumieć głębokich spraw, Bóg udzielił wiernym Swojego usposobienia w spłodzeniu z Ducha po to, by mogli ocenić i rozumieć Boski dar prawdy (12). Dlatego nauczanie o tych sprawach wymaga oświecenia Boskiego Ducha w celu porównywania duchowych spraw z duchowymi sprawami (13). Apostoł podkreśla także myśl, że niepoświęceni nie są w stanie rozumowo dostrzec duchowych spraw, lecz uważają je za głupstwo. Powodem tego jest to, że do ich zrozumienia niezbędne jest duchowe rozpoznawanie, czego zwykły, niepoświęcony naturalny człowiek nie posiada (14). Spłodzony z Ducha człowiek formułuje natomiast prawidłowe opinie na temat wszystkich duchowych prawd na czasie, chociaż żaden cielesny człowiek nie może sformułować właściwej opinii w odniesieniu do nich czy do siebie (15).