Epifaniczny tom 15 – rozdział 10 – str. 650
Duch Święty: jego świadectwo i odpowiedź na rzekome argumenty
Przez nie szatan sprowadza na nas wielorakie pokusy, proponując łatwe sposoby ulżenia sobie, zawsze jednak kosztem naszego poświęcenia, a często kosztem naszego usprawiedliwienia. Naprawdę obszerna to lista prób z wielorakimi pokusami! Pan nigdy nie próbuje nas na jakimkolwiek punkcie, dopóki nie udzieli nam odpowiednich sposobności jego rozwinięcia. Co więcej, jeśli jesteśmy wierni, nigdy nie próbuje nas ponad naszą zdolność, choć często pozwala nam dojść do kresu naszych możliwości. Wtedy nie pozwala próbom, by stały się jeszcze surowsze, i znajduje drogę ucieczki, tak abyśmy mogli je znieść. Czasami próbuje nas tylko pod jednym względem w danym czasie, czasami pod dwoma lub trzema, a następnie łączy je, by umożliwić nam uzyskanie równowagi. Pod koniec naszego biegu próbuje nas wszechstronnie, by sprawdzić, czy uzyskaliśmy krystalizację charakteru, tak jak wszechstronnie i jednocześnie próbował naszego Pana w ostatnich 13 godzinach Jego życia. Ponieważ próby te są przygotowaniem do uzyskania przez nas miejsca w Królestwie, szczególnego przywileju synów Bożych, są one oczywiście świadectwem synostwa.
Zwróćmy uwagę na niektóre wersety traktujące o próbach, szczególnie jako o dowodzie synostwa: „Doświadcza was Pan, Bóg wasz, aby wiedział [aby było wiadome], czy wy miłujecie Pana, Boga waszego, ze wszystkiego serca waszego i ze wszystkiej duszy waszej” (5Moj. 13:3). Wierni będą zachowani od upadku w swych próbach (Psalm 119:165). W próbach Swego ludu Pan dokładnie obserwuje ich czyny, słowa i motywy, jakie ich pobudzają (Przyp. 5:21). Zaleca ostrożność w postępowaniu, ostrzegając, że nie można praktykować zła bez szkody (6:27). Cześć dla Boga pomoże zwyciężyć w próbach (14:27). Gdy będą kuszeni do błędu zamkną oni na niego swe uszy (19:27). Ci, którzy zamykają uszy na głos kusiciela i trwają w czynieniu dobra, pomyślnie zniosą swe próby (Izaj. 33:15). Jezus zniósł trzy wielkie pokusy: by samolubnie wykorzystać władze Swego urzędu, by użyć metod fakira do zwrócenia na siebie uwagi oraz by uniknąć cierpienia przez posłużenie się grzechem jako środkiem zdobycia chwały i władzy (Mat. 4:1-11). Wierni zwyciężają, a częściowo wierni przez pewien czas są pokonani w swych próbach przez troski tego świata,