Epifaniczny tom 15 – rozdział 10 – str. 656
Duch Święty: jego świadectwo i odpowiedź na rzekome argumenty
ciało i duch Kościoła otrzymują oddzielne błogosławieństwo (1Tes. 5:23) równie logicznie moglibyśmy wyciągnąć wniosek, że wyrażenie to potwierdza trójcę. Sam Bóg dał dzieciom Izraela polecenie, aby wzywali Jego imienia (dzieła urzędowego; 4Moj. 6:27). To urzędowe dzieło było trojakiego rodzaju, ponieważ Izrael składał się z trzech klas, na które ono oddziaływało: (1) Izraelitów, (2) Lewitów oraz (3) Kapłanów, tj. Obozu, Dziedzińca i Świątnicy, a każde z błogosławieństw w antytypie oznaczało postęp oddzielnej klasy do wyższego stanowiska. Stąd potrójne błogosławieństwo. Pierwsze: „Niech ci błogosławi Pan, a niechaj cię strzeże” jest typem błogosławienia przez Boga niektórych anytypicznych Obozowców prawdziwą pokutą (błogosławi ci) oraz zachowaniem ich przed utratą stanu pokuty (strzeże cię) tak, by podjęli następny krok. Drugie: „Niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą, a niech ci miłościw będzie” jest typem błogosławienia tych osób przez Boga usprawiedliwiającą wiarą i usprawiedliwieniem do stanu Lewitów (rozjaśni oblicze swoje nad tobą) oraz zachowania ich w łasce, jaką tacy Lewici się cieszą (niech ci miłościw będzie) tak, by podjęli następny krok. Trzecie: „Niech obróci Pan twarz swoją ku tobie, a niechaj ci da pokój” jest typem błogosławienia przez Boga niektórych Lewitów ofertą wysokiego powołania przez poświęcenie i spłodzenie z Ducha (niech obróci Pan twarz swoją ku tobie) oraz błogosławienie ich przez Boga pomyślnością (hebrajskie słowo shalom, tutaj oddane jako pokój, przede wszystkim oznacza pomyślność, której częścią jest pokój, i takie ma tu znaczenie) w wysokim powołaniu (da ci pokój) tak, by swe powołanie i wybór uczynili pewnym. Trynitarze w ogóle nie rozumieją myśli tego fragmentu i wkładają w niego swój pogląd bez najmniejszej podstawy ku temu w tekście. Twierdzenie, że trzy rzeczy oznaczają jednego Boga w trzech osobach jest wynikiem ich przewrotności. W wersecie tym nie ma najmniejszej wzmianki o Synu czy Duchu. Nie dowodzi on trójcy ani tego, że Duch jest osobą.
Izaj. 6:3: „Święty, święty, święty, Pan zastępów” jest cytowany i używany przez trynitarzy jako dowód ich doktryny oraz tego,