Epifaniczny tom 15 – rozdział 10 – str. 658
Duch Święty: jego świadectwo i odpowiedź na rzekome argumenty
Po szóste, w odpowiedzi na ich pytanie, jak długo powinno trwać to ogłaszanie, powiedziano im, by czynili to tak długo, dopóki nie rozpocznie się niszczenie obecnego złego świata, w którym mieszkają (w. 11) i dopóki Pan nie dokończy wielkich wstrząsów Żniwa (w. 12). Po siódme, wśród tych potrząsanych klas będzie mieszkać Wielka Kompania (dziesiąta część, ułamek z dziesięciu, liczby oznaczającej natury niższe od Boskiej), która zostanie oddana na zniszczenie ciała i – chociaż upadła – zachowa nasienie swego spłodzenia, co będzie podstawą jej przetrwania (w. 13). Zatem trzykrotne użycie słowa święty, przypisywane Bogu w poselstwie Żniwa, nie może być trójcą i nie może oznaczać, że Duch Święty jest osobą. Dlaczego więc to trzykrotne święty jest przypisywane Bogu i podanemu proroctwu, że restytucja całą ziemię napełni Boską mądrością, mocą, sprawiedliwością i miłością (jego chwałą – w. 3)? Odpowiadamy: Opisane powyżej trzy urzędowe dzieła Boga (4Moj. 6:24-26) wobec trzech klas ludu Bożego reagujących na nie są święte i dlatego słowo święty jest dwukrotnie powtórzone po jego pierwszym użyciu, co usuwa trójcę z Izaj. 6:3. Werset ten w ogóle nie wspomina Ducha ani nie podaje myśli, że Duch Święty jest osobą.
Trynitarze są pewni, że dowód trójcy znajdują w słowach z Mat. 3:16,17, użytych w związku z chrztem naszego Pana. Ich rozumowanie jest następujące: Mamy tutaj przedstawione trzy osoby, które stanowią Boga w trzech osobach. Odpowiadamy, że są tutaj wymienione trzy różne rzeczy, lecz tylko jedna z nich nazwana jest Bogiem, a z dwóch pozostałych jedna nazwana jest Duchem Bożym, nie samym Bogiem, a druga przez samego Boga nazwana jest Jego Synem, nie samym Bogiem. Innymi słowy, trynitarze wkładają w ten werset swe myśli sprzeczne z tym, co on mówi. Pytają jednak: Czyż nie są wymienione trzy osoby? Odpowiadamy, że nie! Są wymienione dwie osoby, a ta trzecia, zamiast być osobą, nazwana jest Duchem Bożym, co nie może oczywiście oznaczać duchowej istoty w Bogu, który sam jest duchem (Jan 4:24), lecz oznacza tutaj Jego moc, przez którą Jezus został spłodzony do synostwa Bożego i namaszczony (Dz.Ap. 10:38).