Epifaniczny tom 15 – rozdział 10 – str. 659
Duch Święty: jego świadectwo i odpowiedź na rzekome argumenty
Wersety te tak samo nie potwierdzają trójcy ani tego, że Duch Święty jest osobą, jak nie potwierdza tego Obj. 1:4,5. Także i tutaj wymienione są dwie osoby (Bóg i Jezus Chrystus, który jest zatem oddzielny i odrębny od Boga), a trzecia wspomniana rzecz nie jest osobą, lecz siedmioma rodzajami nauk Biblii, które stanowią umysł Ducha Świętego w odróżnieniu od jego serca i woli. Fakt, że Jezus został tutaj spłodzony przez Boga za pośrednictwem Boskiego Ducha, mocy, po pierwsze dowodzi, iż jest On Synem Boga, a nie samym Bogiem. Po drugie, dowodzi, że nie jest Bogiem, ponieważ sam Bóg jest bez początku, a więc nie może być spłodzony. Syn jest bowiem młodszy od swego ojca. I po trzecie, dowodzi, iż nie jest On Bogiem, ponieważ Bóg nie potrzebuje niczego jako kwalifikacji do służby, podczas gdy namaszczenie Jezusa udzieliło Mu kwalifikacji do Jego służby. Tak więc słowa z Mat. 3:16,17 oraz fakty pokazane w tych słowach dowodzą, że Syn i Duch nie są Bogiem. Zatem te słowa i fakty obalają pogląd o trójcy oraz o tym, że Duch Święty jest osobą. Fakt, że Duch Święty jest substancją namaszczającą (Dz. 10:38) dowodzi, iż nie jest on osobą, ponieważ osoba nie może być substancją namaszczającą.
Mat. 28:19 (chrzcząc je w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego [prosimy zauważyć różnicę między poprawnym wyrażeniem chrzcić w imię Ojca (…), a jego niewłaściwym oddaniem w imieniu Ojca (…) – przypis tł.]) jest cytowany przez trynitarzy z dużą dozą pewności, szczególnie że w przekładzie A.V. jest niewłaściwie przetłumaczony jako w imieniu, co jest dla nich niezawodnym dowodem trójcy oraz tego, że Duch Święty jest osobą. Utrzymują oni bowiem, że chrzczenie w imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego stawia ich na równym poziomie i w ten sposób potwierdza ich równość, a tym samym trójcę, ponieważ jest tylko jeden Bóg, co – jak argumentują – dowodzi, że Duch Święty jest osobą. Odpowiadamy na to, że po pierwsze opierają swój pogląd na błędnym tłumaczeniu – w imieniu Ojca itd. Po drugie, nawet gdyby to błędne tłumaczenie uznać za poprawne,