Epifaniczny tom 15 – rozdział 10 – str. 665
Duch Święty: jego świadectwo i odpowiedź na rzekome argumenty
Są nazwane siedmioma lampami, ponieważ podają objawioną doskonałą wiedzę Boga i Jezusa, która udziela światła. Od tych siedmiu nauk nie tylko pochodzi światło [wiedza], lecz także łaska i pokój (Obj. 1:4), które także pochodzą od Boga i Chrystusa – od Boga jako Źródła, od Jezusa jako Narzędzia oraz od tych siedmiu nauk jako środków oświecenia. Tych siedem duchów, nauk, znajduje się w Boskim usposobieniu, Boskim duchu, umyśle [wiedzy] Boga w odróżnieniu od Jego serca i woli. Jak zauważyliśmy, umysł w znaczeniu prawdy często nazywany jest Duchem, tj. Duchem Świętym w umyśle, który jest oczywiście częścią Boskiego usposobienia, a Jego serce i wola stanowią jego pozostałą część (1Jana 5:6; 4:1,2,6; Obj. 2:7; 14:13; 22:17). Zatem wyrażenie siedem duchów Bożych (Obj. 1:4; 3:1; 4:5; 5:6) jest równoznaczne wyrażeniu Duch Święty, użytemu w Obj. 1:4; 3:1; 4:5; 5:6. Dowodzą one zatem, że Duch Święty nie jest osobą, lecz są one tutaj użyte jako objawione przez Boga Słowo Boże w jego siedmiu częściach. Usuwa to trójcę oraz Ducha jako osobę z tego wersetu, a odróżniając odwiecznego Boga od Jezusa Chrystusa, Obj. 1:4 zaprzecza, że Jezus jest Bogiem.
Niektórzy trynitarze twierdzą, że mnoga liczba „Elohim„, odnoszona w Biblii do Jehowy, dowodzi mnogości w Bogu. Na to twierdzenie można podać wiele odpowiedzi. Ich sofistyka w tym względzie stanie się oczywista, jeśli będziemy pamiętali, że słowo to ma tę samą formę w liczbie pojedynczej i mnogiej. Po drugie, używanie go przez nich przeczy ich doktrynie, że jest tylko jeden Bóg. Jeśli bowiem liczba mnoga jako taka ma oznaczać mnogość, słowo to musiałoby być tłumaczone jako „Bogowie”, co przeczyłoby doktrynie o jednym Bogu. Podobnie, gdyby liczba mnoga tego słowa, odniesionego do Boga, miała znaczenie mnogości, czasowniki, których słowo to byłoby podmiotem musiałyby być w liczbie mnogiej, podczas gdy są w liczbie pojedynczej. Natomiast w wersetach, w których dobrzy lub źli aniołowie albo wielcy ludzie nazywani są „Elohim” (bogowie), gdy są oni podmiotami czasowników, czasowniki te są w liczbie mnogiej. Jako przykłady czasowników liczby mnogiej następujących po słowie „Elohim„, użytym w znaczeniu „Aniołów” jako podmiotów tych czasowników,