Epifaniczny tom 15 – rozdział 11 – str. 672
Różne Boskie Przymierza
występujących w licznych wersetach Starego Testamentu i praktycznie we wszystkich wersetach Nowego Testamentu, oraz z braci w ich zdolności służenia tymi rzeczami sobie nawzajem. Zatem w ostatnim zarysie trzeciego znaczenia tego słowa matka składa się z braci usługujących postanowieniami przymierza swym braciom. W skład tej matki wchodzą przede wszystkim nasz Pan, następnie Apostołowie, potem prorocy (zarówno ci ze Starego Testamentu, jak i nieapostolscy nauczyciele powszechnego kościoła z Wieku Ewangelii), następnie ewangeliści, pastorzy lub nauczyciele, potem nieurzędowi bracia Kościoła – w ich zdolności karmienia swych braci postanowieniami przymierza. Tak więc ostatecznie antytypiczna Sara w ostatnim zarysie przymierza w najszerszym znaczeniu tego słowa, oprócz pisarzy Starego Testamentu, stanowi wszystkich członków Maluczkiego Stadka w ich zdolności wzajemnego usługiwania sobie, natomiast Izaak jest typem tych samych osób, z wyjątkiem pisarzy Starego Testamentu, w zdolności wzajemnego przyjmowania pokarmu od innych. Jedynym wyjątkiem jest nasz Pan. On nie był karmiony przez Swych braci z Maluczkiego Stadka, lecz był karmiony przez pisarzy Starego Testamentu, którzy są częścią antytypicznej Sary, jak wykażemy to później. W następnym Wieku Nowe Przymierze jako małżonka Jehowy, w trzecim znaczeniu tego słowa, będzie obejmować odpowiednie obietnice i ich nauki oraz tych, którzy będą je stosować wobec klasy restytucyjnej: (1) Chrystusa, Głowę i Ciało, (2) Wielką Kompanię, (3) Starożytnych i (4) Młodocianych Godnych, (5) wierzący Izrael i wreszcie (6) wszystkich wiernych z klasy restytucyjnej (Mat. 25:34-40).
A teraz sięgnijmy do biblijnych dowodów trzeciego znaczenia słowa przymierze, gdy mówi się o nim jako o żonie Jehowy. Omawiając Przymierze Zakonu oraz część Przymierza Potwierdzonego Przysięgą odnoszącą się do Chrystusa, Głowy i Ciała, św. Paweł w Gal. 4:21-31, pod symbolem żon Jehowy (Boga, nie Chrystusa), wymienia Sarę jako typ Przymierza Potwierdzonego Przysięgą, a Agar jako typ Przymierza Zakonu. By dowieść, że Sara jest matką nas wszystkich jako członków klasy Chrystusa w naszej zdolności przyjmowania pokarmu od niej, św. Paweł cytuje Izaj. 54:1.