Epifaniczny tom 15 – rozdział 11 – str. 673
Różne Boskie Przymierza
Podobnie jak Sara, która jako żona od młodości aż do późnego wieku była bezpłodna, choć miała męża, tak i ta, o której tam mowa, była niepłodna jako żona od młodości aż do późnego wieku, choć miała męża (w.6). Tak jak Sara była jakby opuszczona, a zatem praktycznie wdową ze wstydem niepłodności i z żalem, podczas gdy na jej miejsce została wzięta inna, Agar, tak ta, o której tutaj mowa, żyła we wstydzie niepłodności i żalu, jakby porzucona i praktycznie owdowiała (w.4,6,7), podczas gdy inna (Przymierze Zakonu jako antytypiczna Agar) została przyjęta na jej miejsce. Jak Sara została jakby ponownie przyjęta jako żona i urodziła Izaaka, tak i ta, o której tutaj mowa, zostaje przywrócona jako żona i staje się matką dzieci swego Męża (Boga; w. 5, 17, 18). Otrzymuje przysięgę (w. 9) jako gwarancję wierności jej Męża wobec niej oraz dla dobra jej dzieci, jako przymierze bezwarunkowe, obietnicę – taką, jaką otrzymał Noe po potopie; złożona jej przysięga dowodzi, że nie jest ona zwykłą obietnicą potwierdzoną przysięgą. Werset 17, porównany z wersetami 9, 10 dowodzi, że składa się ona ze sług Pana związanych przysięgą z Jego Przymierzem Potwierdzonym Przysięgą. Dowodzi to, że antytypiczna Sara to obietnica potwierdzona przysięgą wobec Chrystusa, Głowy i Ciała, z jej wszystkimi biblijnymi szczegółami, oraz słudzy, którzy stosują ją wobec dzieci Bożych, klasy Chrystusa, w Przymierzu Potwierdzonym Przysięgą. Tak więc pierwszy dowód z Gal. 4:22-31,32 oraz Izaj. 54:1-17 pokazuje, że nasza trzecia definicja słowa przymierze jest prawidłowa. W czasie swej niepłodności i praktycznego porzucenia wierni Starego Testamentu byli osobową, usługującą częścią Przymierza Sary, których smutek, służba i cierpienia są opisane w Izaj. 54; Żyd. 11; 1 Piotra 1:10-12.
Kolejny dowód tej trzeciej definicji znajdujemy w Dz.Ap. 3:25. W wersetach poprzedzających ten wiersz św. Piotr w sposób ogólny i szczegółowy oraz przez cytowanie powiedział, że wszyscy prorocy – a więc zaczęło się to od Enocha (występującego jako Melchizedek), Noego i Abrahama (Judy 14, 15; 1Moj. 9:26, 27; 20:7) – przepowiadali czasy, kiedy Chrystus miał powrócić w Tysiącleciu i zaprowadzić odświeżenie, a dosłownie, ponowne odrodzenie i wzrost trawy,