Epifaniczny tom 15 – rozdział 11 – str. 675
Różne Boskie Przymierza
Podamy teraz pewne szczegóły na temat Przymierza Adamowego, przymierza warunkowego. Nie było żadnego spisanego przymierza między Bogiem a Adamem, lecz przymierze to było zrozumiałe samo przez się dlatego, że Adam został stworzony na obraz i podobieństwo Boga jako doskonała istota. Ojciec Adam, stworzony na obraz Boga na ludzkim poziomie, posiadał wszystkie prawa należące do doskonałego człowieczeństwa. Jako prawa do życia Bóg udzielił mu przywileju doskonałego istnienia tak długo, jak długo będzie pozostawał w harmonii ze sprawiedliwością. Jako jego praw życiowych udzielił mu również przywileju posiadania doskonałego ciała z doskonałym życiem, przywileju spłodzenia potomstwa z doskonałym życiem, przywileju doskonałych warunków dotyczących klimatu, zdrowia, pokarmu, domu, powietrza itd., przywileju rządzenia jako władca nad ziemią i wszystkim, co na niej jest, a także przywileju doskonałej społeczności z Bogiem i człowiekiem. Błogosławieństwa te zostały uzależnione od pewnego warunku – posłuszeństwa, ponieważ w relacji Boga i Adama zasugerowane było przymierze (Ozeasz 6:7; zobacz uwagę na marginesie i przekład R.V.). Tak długo, jak długo Adam przestrzegał swej części przymierza, tak długo Bóg miał udzielać mu wszystkich praw danych jako dar przy stworzeniu. Zatem prawo do życia oraz prawa życiowe są uwzględnione w tych rzeczach, jakie Adam jako doskonała ludzka istota otrzymał przy stworzeniu jako warunkowe dary. Mógł zachować je tak długo, jak długo pozostawał w harmonii z warunkiem, zgodnie z którym zostały one udzielone. Wzmiankę o przekroczeniu tego przymierza znajdujemy w Ozeasz 6:7: „Ale oni jak Adam przekroczyli przymierze: postępowali zdradziecko przeciwko mnie”. Z pewnością aktem zdrady wobec Boga było to, że Adam, którego wszystkie skłonności z natury skierowane były ku Bogu, pogwałcił je popadając w grzech. Jego miłość do żony rozwinęła się w takim stopniu, że zajęła miejsce miłości do Boga jako najwyższej w jego życiu. To był jego grzech, za który spadł na niego wyrok śmierci, odrzucenie od Boga i od relacji przymierza z Bogiem, odłączenie od Boga przez wyrok śmierci, wydany na niego i na matkę Ewę, która razem z nim znalazła się w tym grzechu.