Epifaniczny tom 15 – rozdział 11 – str. 694

Różne Boskie Przymierza

restytucji do obrazu Bożego, posiadanego przez Adama i Ewę przed upadkiem w grzech. Tak więc werset ten wspaniale potwierdza tę samą obietnicę, a także te same dobre rzeczy].

      Podejmujemy teraz Rzym. 4:13,14,16, gdzie znajdujemy wspaniałe stwierdzenie tej samej prawdy: „Albowiem nie przez zakon [ponieważ Zakon jeszcze nie był dany. Bóg dał przysięgę Abrahamowi i złożył obietnicę, że nasienie Abraha­ma odziedziczy obietnicę nieśmiertelności i nieskazitelności – klasa Chrystusa otrzymała obydwie te rzeczy, a Wielka Kom­pania otrzymała nieskazitelność, lecz nie nieśmiertelność. Obietnica ta nie przyszła przez Zakon, ponieważ została zło­żona 430 lat przed Zakonem] stała się obietnica Abrahamowi albo nasieniu jego, że będzie dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary [Abraham był godny przyjęcia przez Boga z powodu swej wiary i dzięki tej wierze otrzymał obiet­nicę]. Bo jeśli ci, którzy są z zakonu, dziedzicami są, tedy zniszczała wiara i wniwecz się obróciła obietnica [oczywiście, jeśli Zakon uczynił ich dziedzicami, byłaby to kwestia nagro­dy zasłużonej posłuszeństwem Zakonowi. Unieważniłoby to wiarę – wiarę, jaką posiadał Abraham, i wiarę, jaką posiadają wierni naśladowcy Abrahama. Wiara ta byłaby bezcelowa, je­śli błogosławieństwa mają przyjść przez Zakon. Obietnica do­słownie byłaby zlekceważona. W ten sposób Bóg okazałby się kłamcą, krzywoprzysięzcą, co oczywiście jest niemożliwe]. Przeto z wiary jest dziedzictwo [z wiary, jaką posiadał Abra­ham, oraz z wiary, jaką nasienie Abrahama posiada w obietni­cę złożoną przez Boga], aby było z łaski [a więc jest to kwestia Przymierza Łaski z łaski Boga, a nie kwestia Przymierza Zako­nu dzięki zachowaniu go przez kogokolwiek], i żeby była pewna obietnica wszystkiemu nasieniu [nasieniu, którym jest Chrystus, Głowa i Ciało, a następnie, szerzej mówiąc, Wiel­ka Kompania, jako część nasienia, lecz bez nieśmiertelności; po­tem Starożytni i Młodociani Godni, także jako część tego nasie­nia; obietnica miała należeć do nich nie przez Zakon, lecz przez łaskę],

poprzednia stronanastępna strona