Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 116
Chrystus: jego wąska droga
Szóstym rodzajem kroków, jakie podjął Jezus, krocząc wąską drogą, była modlitwa. Jego modlitwami były wyrażone lub niewyrażone szczere pragnienia serca kierowane do Boga o dobre rzeczy. Posiadał zatem to, co najważniejsze w prawdziwej modlitwie: szczere pragnienia kierowane do Boga o dobre rzeczy. Jego modlitwy czasami były wypowiadane słowami, a czasami nie. Jego serce zawsze było w stanie modlitwy, ponieważ zawsze pragnęło dobrych rzeczy, jakie podobały się Bogu. Były one całkowicie szczere, ponieważ pragnął tylko tego, co dla chwały Boga przewidziała dla Niego Boska wola. Dobre rzeczy, których pragnął, niemal całkowicie były duchowymi, chociaż obejmowały takie ziemskie rzeczy, o których wiedział, że Bóg ich dla Niego pragnął. Jego modlitwy zawierały wszystkie elementy prawdziwej modlitwy. Jest ich siedem: inwokacja, wychwalanie, dziękczynienie, uznanie zależności od Boga, prośby, społeczność i zapewnienie. W Jego modlitwach nie było wyznawania grzechów, jak w naszych, ponieważ nie miał do wyznania żadnych grzechów. Nie w każdej jego modlitwie znajdujemy wszystkie z siedmiu wyżej wspomnianych części. Na przykład, w niektórych Jego modlitwach występuje tylko inwokacja, dziękczynienie i zapewnienie, co można zauważyć w modlitwie z Mat. 11:25,26, gdzie dziękował Bogu z zapewnieniem, że plan był przeznaczony do zrozumienia przez pokornych i cichych, a nie przez mądrych we własnym mniemaniu – pysznych i wyniosłych. Przy grobie Łazarza (Jan 11:41,42) widzimy tylko te trzy elementy, chociaż modlitwa ta sugeruje, że już wcześniej prosił Boga o wskrzeszenie Łazarza. Chociaż w arcykapłańskiej modlitwie z Jana 17 występuje inwokacja, prośba i zapewnienie, główną jej część stanowi społeczność z Bogiem. We wszystkich Jego modlitwach obecny był duch poddania, którego dostrzegamy szczególnie w modlitwach w Getsemane. Jego jedność ducha z Bogiem sprawiała, że modlitwa była dla Niego najbardziej właściwą i naturalną rzeczą. Możemy być pewni, że modlił się regularnie rano i wieczorem, przy posiłkach oraz w każdym innym stosownym czasie, ponieważ pragnienia Jego serca zawsze kierowały się do Boga. W zależności od potrzeby