Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 50
Chrystus: jego wąska droga
(którego istotą jest nadzieja na zwycięstwo), wiedzy, samokontroli, cierpliwości, pobożności, miłości braterskiej i bezinteresownej. Wszystko to miało być czynione nie tylko w łatwych warunkach, lecz w napięciu i udręce ofiarniczej śmierci, wśród srogich prób, pokus i cierpień. Wszystko to mieściło się w przyjęciu przez Jezusa woli Boga za własną, w warunkach zapierania się siebie i świata. Podjęcie przymierza ofiary przez akt poświęcenia w jego dwóch częściach z pewnością uczyniło bramę do wąskiej drogi trudną do przekroczenia.
Rzym. 12:1 uczy o naszym poświęceniu. Ponieważ wskazuje na dwie części naszego poświęcenia, wskazuje także (jako że nasze poświęcenie wprowadza nas na wąską drogę, na której naśladujemy Jezusa), że poświęcenie Jezusa wprowadziło Go na wąską drogę i składało się z tych samych dwóch części, co nasze – śmierci dla siebie i świata a życia dla Boga. W Żyd. 10:5-10 między innymi przedstawione jest poświęcenie Jezusa jako antytyp ofiarowania cielca w typicznym Dniu Pojednania. Werset 5 między innymi dowodzi, że człowieczeństwo Jezusa jest przedstawione jako antytyp cielca, ofiarowanego w Dniu Pojednania. Jego ciało oznaczało wszystko to, czym był i co posiadał jako istota ludzka. Stwierdzenie wersetu 9: „znosi pierwsze [ofiary], aby wtóre [ofiary] postanowił [ofiarował]” oznacza między innymi poświęcenie przez Niego człowieczeństwa na śmierć, tj. śmierć dla siebie i świata. Natomiast pierwsza część wersetu 9, a także werset żyd 10:7, wskazują, że poświęcenie Jezusa oznaczało przyjęcie przez Niego woli Boga jako własnej. Są więc tutaj przedstawione obydwie części poświęcenia Jezusa. Jak można zauważyć, wyjaśniając ten fragment kilkakrotnie użyliśmy określenia „między innymi”. Powodem tego jest to, że w całym fragmencie Żyd. 10:1-10, w typie i antytypie, przedstawieni są Jezus i Kościół, Jego Ciało, jako poświęceni – cielec symbolizuje człowieczeństwo Jezusa, a kozioł Pański – Kościoła. Według wersetu 10 Kościół, Ciało Jezusa Chrystusa, został uświęcony, poświęcony, przez przyjęcie tej samej woli, jaką według wersetów 7, 9 przyjął Jezus,