Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 54
Chrystus: jego wąska droga
wypracowana dzięki posłuszeństwu, są rzeczywistym wypełnieniem wszelkiej sprawiedliwości. Jezus podnoszony z wody i współpracujący w podnoszeniu częściowo symbolizował to sprawiedliwe życie, które Jego ludzkie usposobienie wypracowało dla sprawiedliwości rodzaju ludzkiego. Jest jednak jeszcze coś, co uczynił Jezus i co umożliwiła Mu Boska chwała – jako nowe stworzenie wypełnił nie tylko prawo miłości obowiązkowej, lecz także prawo miłości bezinteresownej, ponieważ Jego nowe stworzenie powstało z Jego martwych ludzkich uczuć wobec siebie i świata do odpowiednich uczuć duchowych, zarówno w zakresie miłości obowiązkowej, jak i bezinteresownej. Powstawanie to także jest pokazane w podnoszeniu Go z wody przez Jana oraz w Jego współpracy w tym dziele. Tak więc Jan i Jezus symbolicznie wypełnili wszelką sprawiedliwość w człowieczeństwie i nowym stworzeniu, co Bóg i Jezus rzeczywiście wypełnili przez swe czyny w odniesieniu do podążania przez Jezusa wąską drogą. Jan prawdopodobnie wcale nie rozumiał tych szczegółów. Jezus zrozumiał je znacznie lepiej jakiś czas później.
Jezus oczywiście poświęcił się przed chrztem w wodzie, ponieważ prawdziwy chrzest musiał się rozpocząć, zanim mógł być symbolizowany. Najpierw musimy bowiem mieć dany przedmiot, zanim będziemy mogli zrobić jego zdjęcie. Sądzimy więc, że poświęcił się, zanim wyruszył, by być ochrzczonym przez Jana, tj. uczynił to w Nazarecie, jak sugeruje to Mat. 3:13. Poświęcenia dokonał w Dniu Pojednania, dziesiątego dnia siódmego miesiąca, co jest oczywiste na tej podstawie, że antytypy typów instytucjonalnych związane z jakąś datą muszą zacząć się wypełniać w dniu typu i w ten sposób zająć jego miejsce. Dla przykładu, typiczny baranek paschalny musiał być odłączany 10 Nisan, a zabijany 14 Nisan. Podobnie było z Jezusem, antytypicznym Barankiem: Sanhedryn przeznaczył Go na śmierć 10 Nisan, a zabity został 14 Nisan.
Jezus, pierwiastek, został wzbudzony 16 Nisan, gdyż właśnie w tym dniu był przedstawiany Panu typiczny pierwszy dojrzały snop (3Moj. 23:10,11; 1Kor. 15:20). Dwa chleby obracania