Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 59
Chrystus: jego wąska droga
z Ducha także Jego religijne uczucia wiary, nadziei, samokontroli, cierpliwości, pobożności, miłości braterskiej i bezinteresownej były ograniczone do ludzkiego zastosowania z ludzkich motywów i w ludzki sposób. Nie mogły być używane do duchowych celów, z duchowych motywów i w duchowy sposób, ponieważ Jego odpowiednim organom mózgu brakowało zdolności duchowych. Jednak po spłodzeniu z Ducha mógł ich używać i używał w zakresie duchowym, niebiańskim – z duchowych motywów i w duchowy sposób. Dzięki spłodzeniu z Ducha tych siedem religijnych łask stało się Jego duchową wolą, tj. łaskami, które rządziły Jego motywami, myślami, słowami i czynami. Jako takie, rządziły one Jego ludzkimi i duchowymi uczuciami samolubnymi i społecznymi, sprawiając, że Jego duchowe uczucia samolubne i społeczne sięgały i działały w sferze obiektów duchowych z duchowych motywów i w duchowy sposób. Tłumiły one wysiłki zarówno Jego duchowych, jak i ludzkich samolubnych i społecznych uczuć do panowania nad Nim (gdy te podejmowały taką próbę), i to z duchowych motywów i w duchowy sposób, oraz podbijały w niewolę Jego duchowe i ludzkie uczucia samolubne i społeczne na rzecz służby dla prawdy, sprawiedliwości i świętości.
Przyjrzyjmy się nieco dokładniej temu, w jaki sposób tych siedem religijnych uczuć i łask sprawiało, że Jego duchowe uczucia samolubne i społeczne sięgały i działały w sferze rzeczy na poziomie duchowym, odpowiadających rzeczom na poziomie ludzkim, do których ograniczone były Jego ludzkie uczucia samolubne i społeczne jako obiektów, do których sięgały i które rozumiały. Odrywał On Swe samolubne i społeczne uczucia od ich ludzkich obiektów, a przy pomocy ich zdolności duchowych kierował je ku odpowiednim rzeczom na poziomie duchowym. W ten sposób, używając tych siedmiu religijnych uczuć i łask, odrywał zamiłowanie do dobrej opinii o sobie jako istocie ludzkiej w postaci zaufania do siebie, zadowolenia z siebie oraz szacunku dla siebie, a kierował je do dobrej opinii o sobie jako o nowym stworzeniu w postaci zaufania do siebie,