Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 62
Chrystus: jego wąska droga
doskonałe zmysły pod względem piękna, wzniosłości, konstruowania, odtwarzania, oratorstwa, humoru i muzyki w Swych władzach artystycznych; doskonałe wyższe i niższe łaski pierwszorzędne, drugorzędne i trzeciorzędne wraz z odpowiednimi uczuciami w sercu; a także doskonałą wolę, działającą szczególnie poprzez Jego wyższe łaski pierwszorzędne. Lecz to nie wszystko! Te wszystkie ludzkie zalety – ludzkie zdolności, uczucia i łaski – były silne i zrównoważone w Nim jako doskonałym człowieku. Namaszczenie, które stanowiło Jego kwalifikację do służby (jak potwierdzają to Dz.Ap. 10:38; Izaj. 11:2, 3; 61:1, 2), uzdatniło każdą z Jego zdolności, uczucia i łaski oraz wolę do służby jako Najwyższego Kapłana i Króla. Dzięki spłodzeniu każda z Jego łask stała się duchowa, a każde z uczuć otrzymało zdolność duchową. Te łaski i zdolności jako takie natychmiast stały się doskonałe przez namaszczenie w Jordanie. Także Jego doskonała ludzka wola dzięki temu namaszczeniu stała się doskonałą wolą duchową. Jego władze intelektualne otrzymały doskonałość pod względem duchowym, chociaż nie otrzymały jeszcze pełni duchowej wiedzy, jaka należała do tego namaszczenia. Tak więc namaszczanie uczuć, łask i woli pod względem ich posiadania, siły i równowagi zostało zakończone w Jordanie. Uważamy tak dlatego, że gdyby ich namaszczanie nie zostało zakończone, byłby On niedoskonały w charakterze. Zawsze jednak był bez skazy w usposobieniu – zarówno jako człowiek, jak i nowe stworzenie.
Początek namaszczania Jego umysłu miał miejsce w Jordanie. Właśnie to rozumiemy przez słowa, że „otworzyły mu się niebiosa [duchowe rzeczy]” (Mat. 3:16). Nie dobiegło ono jednak wtedy do końca, jak miało to miejsce z namaszczeniem serca i woli. Ta ilość namaszczenia znajomością i zrozumieniem Starego Testamentu (którego Jego doskonały umysł nauczył się na pamięć jeszcze przed poświęceniem), jaką otrzymał w Jordanie, w połączeniu z otrzymanym tam pełnym namaszczeniem serca i woli – jako Duch Boży w Nim – sprawiła, iż dostrzegł On potrzebę większego poznania i zrozumienia,