Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 66
Chrystus: jego wąska droga
wieczorem w dniu, który my nazwalibyśmy 14 dniem siódmego miesiąca, lecz Bóg nazywa go początkiem 15. (3Moj. 23:34). W E 10, str. 183-185, pokazaliśmy antytyp mieszkania przez Izrael w kuczkach (w. 40-43), tj. zajęcie ostatecznego stanowiska przed Panem przez każdego członka prawdziwego i nominalnego ludu Bożego. Jedynym, a więc i ostatecznym stanowiskiem Jezusa przed Bogiem było stanowisko wiernego nowego stworzenia w wysokim powołaniu. By zająć to stanowisko, najpierw musiał być nowym stworzeniem, a także musiało rozpocząć się Jego namaszczanie. Musiał je przyjąć w dniu, w którym zaczynało się typiczne święto namiotów, ponieważ mamy tutaj typ instytucjonalny związany z datą. Antytypiczne mieszkanie w namiocie musiało się zatem zacząć dla Niego o godzinie 6 wieczorem 15 dnia siódmego miesiąca, tak jak zaczynało się typiczne święto namiotów. Jego spłodzenie z Ducha i namaszczanie umysłu musiało się więc zacząć tuż przed godziną 6 wieczorem, a namaszczenie Jego serca (uczuć i łask) oraz woli musiało wtedy nastąpić całkowicie. Rzeczy te miały zatem miejsce późnym popołudniem 14 dnia, tak by zdążył On usiąść w antytypicznym namiocie wraz z nastaniem dnia 15. Tak więc czas Jego spłodzenia z Ducha oraz namaszczenia serca i woli skończył się późnym popołudniem 14 dnia siódmego miesiąca, natomiast czas namaszczenia Jego umysłu miał wtedy swój początek. Jego poświęcenie 10 dnia oraz spłodzenie z Ducha dnia 14 dają dokładnie 31/2 roku co do dnia do chwili przeznaczenia Go na śmierć 10 Nisan i zabicia jako Baranka 14 Nisan, co potwierdza prawidłowość podanych wyżej myśli co do dat Jego poświęcenia i spłodzenia z Ducha.
Zakończyliśmy analizę doświadczeń naszego Pana związanych z wchodzeniem na wąską drogę. Stwierdziliśmy, że po pierwsze były to doświadczenia, w których On był aktywny, a po drugie doświadczenia, w których On był bierny, przy czym Bóg był Oddziałującym, a On Odbiorcą reagującym na odpowiednie działania Boga. Doświadczenia, w których On był aktywny, obejmują Jego poświęcenie w Nazarecie oraz symbolizowanie