Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 76
Chrystus: jego wąska droga
„Pamiętam sądy twoje” (52). „Są mi ustawy twoje pieśniami” (54). „Zakonu twego nie zapominam” (61, 83, 93, 109, 141, 153). „Dobrego rozumu i umiejętności naucz mnie, bom przykazaniom twoim uwierzył” (66). „Lepszy mi jest zakon ust twoich niż tysiące złota i srebra” (72,127). „Na słowo twoje oczekuję” (74,81,147). „Ustały oczy moje, czekając wyroku twego” (82). „Gdyby zakon twój nie był kochaniem moim, dawno bym zginął w utrapieniu moim” (92). „Przykazanie twoje bardzo szerokie” (96). „O, jakom się rozmiłował w zakonie twoim, tak iż każdego dnia jest rozmyślaniem moim” (97,148,159,163,165). „Nad nieprzyjaciół moich mędrszym mnie czynisz przykazaniem twoim” (98). „Nad wszystkich nauczycieli moich stałem się rozumniejszy, bo świadectwa twoje są rozmyślaniem moim” (99). „Nad starców jestem roztropniejszy, bo przykazań twoich przestrzegam” (100). „O, jak są słodkie słowa twoje podniebieniu memu, nad miód są słodsze ustom moim” (103)! „Z przykazań twoich nabyłem rozumu, przeto mam w nienawiści wszelką ścieżkę błędną” (104). „Słowo twe jest pochodnią nogom moim, a światłością ścieżce mojej” (105). „Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje, co są radością serca mego” (111). „Wymysły mam w nienawiści, a zakon twój miłuję” (113). „Abym strzegł rozkazania Boga mojego” (115,117). „Wszystkie przykazania twoje (…) prawdziwe być uznaję, a wszelkie ścieżki błędne mam w nienawiści” (128). „Dziwne [cudowne – przypis tł.] są świadectwa twoje” (129). „Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom” (130). „Przykazań twoich pragnąłem” (131). „Drogi moje utwierdź w słowie twoim” (133). „Sprawiedliwe świadectwa twoje i wielce prawdziwe” (138). „Doskonale są doświadczone [bardzo czyste – przypis tł.] słowa twoje; dlatego się sługa twój w nich rozkochał” (140). „Zakon twój prawda” (142,151). „Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki; daj mi rozum” (144). „Widziałem przestępców i mierziło mnie to, że wyroku twego nie przestrzegali” (158). „Najprzedniejszą rzeczą słowa twego jest prawda, a na wieki trwa” (160). „Słów twoich boi się serce moje” (161). „Ja się weselę z wyroku twego, tak jak ten, który znajduje wielkie korzyści” (162).