Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 96
Chrystus: jego wąska droga
Jakże pełen wyrozumiałości był On, Baranek Boży! Był także przepełniony odpuszczeniem, które pochodziło z pokonania przez wyższe pierwszorzędne łaski wysiłków niszczycielskości do panowania nad Nim. Nie żywił żadnej złej woli wobec Judasza za to, że Go zdradził, wobec najwyższych kapłanów i Sanhedrynu za wyklęcie i uznanie Go winnym śmierci, wobec Piotra za zaparcie się Go, wobec Piłata za oddanie Go woli odrzuconego Izraela ani wobec tych, którzy Go krzyżowali. Chętnie odpuścił Piotrowi. Modlił się o przebaczenie dla wszystkich tych, którzy mieli związek z zamordowaniem Go! Widzimy więc, że Jezus używał każdej z drugorzędnych łask, widocznych jako wynik tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski wysiłków niższych samolubnych łask pierwszorzędnych do panowania nad Nim. To samo dotyczy niższych społecznych łask pierwszorzędnych. Tłumiąc przy pomocy łask dominujących wysiłki miłości do płci przeciwnej do panowania nad Nim, praktykował czystość. Gdy te same łaski w pełni kontrolowały wysiłki miłości małżeńskiej i rodzicielskiej do panowania nad Nim, praktykował submałżeńskość i subojcowskość. Pokonując przy pomocy wyższych łask pierwszorzędnych wysiłki Jego matki i braci do panowania nad Nim, tłumił wysiłki synostwa i braterskości do panowania nad Nim i w ten sposób praktykował subsynostwo i subbraterskość. Pokonując przy pomocy łask dominujących wysiłki przyjacielskości do panowania nad Nim, praktykował łaskę subprzyjacielskości. Tłumiąc przy pomocy wyższych łask wysiłki domatorstwa do panowania nad Nim, praktykował łaskę subdomatorstwa, a tłumiąc przy pomocy łask kontrolujących wysiłki patriotyzmu do dominowania nad Nim, praktykował subpatriotyzm. W ten sposób używał wszystkich łask drugorzędnych związanych z Jego niższymi społecznymi łaskami pierwszorzędnymi.
W Swym Duchu Świętym używał także wszystkich łask trzeciorzędnych, i to doskonale, tak samo jak doskonale używał wszystkich łask pierwszorzędnych i drugorzędnych. Oto łaski trzeciorzędne, zwane także złożonymi: gorliwość, cichość, radość, posłuszeństwo, cześć, delikatność, dobroć (wielkoduszność), zadowolenie, rezygnacja, umiarkowanie,