Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 176
Chrystus: jego okup
za doskonałą duszę. Jest to pierwszy argument, jaki w dodatku do etymologii tego słowa i jego równoległych określeń podajemy na dowód tego, że okup jest odpowiednią ceną.
(2) Drugi fakt jest następujący: Takie same części były dane przez Jezusa za części Adama. W pierwszym przypadku utracone zostało doskonałe życie i doskonały organizm, natomiast w drugim przypadku ofiarowane zostało doskonałe życie i doskonały organizm – równe części. Adam posiadał doskonałe życie i doskonały organizm. Jest to stwierdzone w słowach związanych z jego stworzeniem na obraz Boga, wyjaśnionych w innych miejscach Pisma Świętego (1Moj. 1:26,27,31; 5Moj. 32:4; Kazn. 7:29). Jeśli chodzi o części Adama, czytamy w 1Moj. 2:7: „Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi [tutaj mamy organizm doskonałego człowieka] i tchnął w jego nozdrza dech żywota [tutaj mamy życie doskonałego człowieka], i stał się człowiek duszą żyjącą”. Tak więc częściami, z których składała się ta dusza, były doskonałe życie i organizm. Według Biblii Jezus musiał oddać równe części w celu dostarczenia odpowiedniej ceny, co – jak wiemy – zostało dokonane. Słowa takie znajdujemy u Łuk. 22:19; Mat. 26:26-28: „Jezus rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje (…) to jest krew moja [która zawierała życie] (…), która się za wielu wylewa”. „Samego siebie ofiarował bez zmazy” (Żyd. 9:14), tzn. Jego organizm i życie były doskonałe. Oddał więc Swe doskonałe ciało i życie. Zatem były dane równe części – doskonałe życie jednego zostało zastąpione doskonałym życiem drugiego, i to samo dotyczy doskonałego organizmu jednego w miejsce drugiego.
(3) Prowadzi nas to do trzeciego faktu: Płacąc cenę okupu, Jezus doświadczył tej samej rzeczy, śmierci, co Adam, spłacający swój dług. Ujmując to inaczej, ściągnięcie długu w jednym przypadku odbyło się przez proces śmierci. Podobnie udostępnienie ceny na spłatę długu musiało przejść przez ten