Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 194
Chrystus: jego okup
tak jak zamieszanie pojawia się w skomplikowanej układance, jeśli jej główny element zostanie zdeformowany lub którakolwiek z jej części zniekształcona. W cudownie logicznym, pięknym, harmonijnym i praktycznym układzie zwanym Boskim planem, składającym się z wielu współzależnych i wzajemnie zazębiających się części, z których wszystkie są wzajemnie harmonijne, okup jest ośrodkiem, warunkującym i aktywującym wszystko, niczym główna sprężyna zegarka w stosunku do wielu współzależnych i wzajemnie zazębiających się jego części. Opracowanie takiego układu w celu zupełnego zaspokojenia Boskiej sprawiedliwości, aż do momentu zapewnienia wyzwolenia od klątwy, opartego na i pobudzanego przez okup widziany w związku z ogromnymi rozgałęzieniami, narzędziami i przedmiotami planu, objawia wszechwiedzącą mądrość; kierowanie nim ukazuje wszechpotężną moc, natomiast zapewnienie takiego okupu jest manifestacją przewyższającej wszystko miłości. Nic dziwnego zatem, że ukrzyżowany Chrystus, okup, jest koncentracją mądrości i mocy Boga (1Kor. 1:23,24). Skoro takim jest, dowodzi tego, że Biblia jest Boskim objawieniem, ponieważ tylko Bóg mógł zaplanować, obmyślić okup.
Doktryna okupu jako doktryna Biblii miała i wciąż ma wielu wrogów. Do głównych z nich należą oczywiście szatan i niepokutujący upadli aniołowie, którzy atakują ją niemal z każdego możliwego punktu widzenia. Ataki te są bezpośrednie, prowadzone przez nich za pośrednictwem niewierzących Żydów i pogan. Ukrzyżowany Chrystus zawsze bowiem był obrażeniem dla niewierzących – głupstwem dla Greków i skałą obrażenia, potykania się, dla Żydów. Ataki te są także pośrednie, gdy ich rzecznicy przedstawiają sekciarskie doktryny logicznie zaprzeczające okupowi. Na przykład, nieśmiertelność człowieka, wieczne męki, wyznaniowa trójca, absolutna predestynacja jednostek, msza itp. Jest on atakowany przez pomniejszanie go – przez ograniczanie jego celów do stosunkowo nielicznych, jak czynili i wciąż czynią to kalwiniści; jest atakowany przez wyolbrzymianie go jako oznaczającego wieczne uniwersalne zbawienie, jak czynili i wciąż czynią to uniwersaliści.