Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 207
Chrystus: jego okup
Te dwa cytaty dowodzą, że w czasie drugiego adwentu Jezus staje się Panem dla niewybranych oraz pokutujących upadłych aniołów]”. Fragment ten, ze swymi paralelami, obala zatem kalwinizm.
„Jezus Chrystus, który ma sądzić [rozdzielać w wyniku i zależnie od wykorzystania przez nich sposobności uzyskania życia (Mat. 25:34)] żywych [nowe stworzenia oraz upadli aniołowie, nigdy nieskazani na śmierć] i umarłych [potępione na śmierć niewybrane dzieci Adama, bez względu na to, czy znajdują się w procesie czy w stanie śmierci], w czasie swej epifanii [gdy rozdziela nowe stworzenia na Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię, a upadłych aniołów na pokutujących i niepokutujących] i w czasie swego królestwa [kiedy będzie rozdzielał wszystkich niewybranych ludzi – tych, którzy nigdy nie weszli w stan śmierci, oraz tych, którzy zostaną z niego obudzeni – stawiając ich po Swojej prawicy lub lewicy, zależnie od tego, czy okażą się wiernymi czy niewiernymi w czasie tysiącletnich sposobności uzyskania życia (Mat. 25:31-34)]”. Fragment ten (2Tym. 4:1) pokazuje, kiedy ostateczna próba do życia zostanie udzielona wszystkim niewybranym – w czasie Tysiąclecia. Zatem przed taką próbą i w celu takiej próby powstaną wszyscy niewybrani znajdujący się w stanie śmierci. Obala więc kalwinizm.
Filip. 2:8-11, porównany z Izaj. 45:22,23 oraz 1Moj. 22:16-18, dowodzi, że ofiara okupu gwarantuje, iż wszyscy niewybrani oraz upadli aniołowie będą w Tysiącleciu zginać kolana przed Jezusem i wyznawać Go jako Pana. Analizowaliśmy już Izaj. 45:22,23 i dowiedliśmy, że przysięga, do której się on odwołuje, to przysięga z Przymierza Potwierdzonego Przysięgą z 1Moj. 22:16-18. To dowodzi, że błogosławieństwa, o których mówi Izaj. 45:22,23, ujęte są w opisanych w Przymierzu Potwierdzonym Przysięgą. W Filip. 2:10,11 św. Paweł cytuje i wyjaśnia fragmenty słów z Izaj. 45:23. Zacytujemy Filip. 2:8-11 z Przekładu Ulepszonego, wraz z komentarzami w nawiasach: „Po staniu się posłusznym [przez poświęcenie przyjął