Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 210
Chrystus: jego okup
czas uprzedni do czasu czasownika nadejdzie, który – jak wskazuje kontekst – musi być dodany] wszelką władzę i wszelką zwierzchność i moc”. Co wynika z tych rozważań? Przede wszystkim dwie rzeczy: (1) z nastaniem końca (końcem jest tutaj koniec tysiącletniego Królestwa) pośredniczący tron, tysiącletni tron Chrystusa, zostanie zwolniony, na co wyraźnie wskazuje teraźniejszy czas trybu łączącego z wersetu 24, gdyż zajmowanie przez Niego tronu w związku z Jego panowaniem nad ludzkością ograniczone jest do Tysiąclecia (Żyd. 1:8; Obj. 20:4,6). Zatem końcem z 1Kor. 15:24 jest koniec Tysiąclecia – panowania Chrystusa nad ziemią – w wąskim tego słowa znaczeniu. Zaraz potem następuje Mały Okres (Obj. 20:7-9). (2) Przed końcem pośredniczącego panowania Chrystusa – zanim skończy się Tysiąclecie – wszelka władza i wszelka zwierzchność i moc zostaną zniszczone, na co wyraźnie wskazuje aoryst (czas przeszły) trybu łączącego z wersetu 24. Ktoś może jednak zapytać: Co oznacza wyrażenie „wszelka władza i wszelka zwierzchność i moc”? Odpowiadamy: Wszystkie skutki przekleństwa Adamowego sprowadzone na człowieka w wyniku wprowadzenia grzechu przez szatana do rodziny ludzkiej i pomnażanie go wskutek jego panowania nad rodziną ludzką w wykonywaniu władzy śmierci nad ludzkością (Żyd. 2:14). Skąd wiemy, że takie właśnie jest znaczenie terminów „wszelka władza i wszelka zwierzchność i moc”? Odpowiadamy, że potwierdzają to wersety 25-28, a zwłaszcza 25, 26.
Obecnie przechodzimy do wykazania tego, cytując z Przekładu Ulepszonego: „Bo on musi królować, póki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego [a więc nieprzyjaciele ci są pokonani, zanim kończy się Jego panowanie]. Jako ostatni nieprzyjaciel niszczona jest [Adamowa] śmierć [Apostoł spogląda wstecz z końca Tysiąclecia i raduje się całkowitym zniszczeniem Adamowej śmierci]”. Zauważmy, że wyraz łączący „bo”, między wersetem 24 a 25 wskazuje, że wyrażenie „wszelka władza i wszelka zwierzchność i moc”