Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 217
Chrystus: jego okup
Taka jedność, szczególnie jedność charakteru, jest pierwszą gwarancją dwóch błogosławieństw wspomnianych w w. 4] i [powód 2] jeden Pośrednik między Bogiem i ludźmi [jest to drugi powód, dla którego Bóg chce, by wszyscy ludzie na zawsze byli zbawieni od Adamowego wyroku, a dodatkowo, by doszli do dokładnego poznania prawdy; tak więc słowo ludzie w wyrażeniu „między Bogiem i ludźmi” oznacza wszystkich niewybranych ludzi – zmarłych i żyjących – w czasie działania Nowego Przymierza, tj. w Tysiącleciu; Nowe Przymierze jest więc przeznaczone nie tylko dla Żydów i żydowskich prozelitów, lecz dla wszystkich pozostałych niewybranych, bez względu na to, czy w chwili inauguracji Nowego Przymierza znajdą się wśród żywych czy martwych], człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup [równoważną cenę za dług Adama, nie równoważne wybawienie, jak chcieliby uniwersaliści; dzięki temu jest upoważniony do uwolnienia wszystkich spod Adamowego wyroku] za wszystkich ludzi [poza potwierdzeniem, że okup obejmuje wybranych, wyrażenie to dowodzi także, że słowo ludzie w zwrocie „między Bogiem i ludźmi” z w. 5 oznacza cały niewybrany świat – zmarłych, jak i żyjących – tych, wobec których w Tysiącleciu będzie działać Nowe Przymierze, ponieważ wraz z wybranymi stanowią oni wszystkich ludzi], świadectwo jego czasów [powód 3; czasy w liczbie mnogiej, nie czas w liczbie pojedynczej. Wiek Ewangelii jest czasem dawania świadectwa o okupie za wszystkich ludzi w celu wybawienia wybranych spod Adamowego wyroku oraz w celu dojścia przez nich do dokładnego poznania prawdy. Zostało to uczynione dla nich, aby mogli dostąpić szansy zbawienia z wyboru. Tysiąclecie jest czasem dawania świadectwa o okupie za wszystkich ludzi w celu wybawienia niewybranych – zmarłych i żyjących – spod Adamowego wyroku oraz w celu dojścia przez nich do dokładnego poznania prawdy, dzięki czemu będą mogli stanąć na próbie do wiecznego życia pod zarządzeniami Nowego Przymierza]”. Fragment ten obala zatem pogląd uniwersalistów, dowodząc, że błędnie go stosują. Uczy on o wybawieniu wszystkich od Adamowego potępienia i śmierci