Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 225
Chrystus: jego okup
przez jednego [Adama], daleko więcej ci, którzy otrzymują obfitość łaski [wysokie powołanie prowadzące aż do Boskiej chwały, której dostąpią tylko wierni w tym życiu] i dar sprawiedliwości [usprawiedliwienie z wiary, którego w pełni dostępują tylko ci, którzy się poświęcili. Widzimy więc, że zbawienie jest warunkowe] będą królować [jako królowie w Tysiącleciu] w życiu [udzielając w Tysiącleciu życia posłusznym z niewybranego świata] przez jednego, Jezusa Chrystusa [zasługa Jego okupu, znosząca Adamowy grzech, grzechy i wyrok z wybranych oraz udzielająca im poczytanej doskonałości w tym życiu, umożliwia im uczynienie ich powołania i wyboru do Królestwa pewnymi, a w Królestwie umożliwi im udzielanie życia. Także i tutaj nie ma ani jednego słowa o uniwersalnym wiecznym zbawieniu. Mowa tu o mocy okupu, uwalniającej Kościół od Adamowego wyroku i uznającej go za doskonały, podczas gdy jego członkowie czynią pewnymi swój wybór i powołanie do miejsca, z którego będą królować, udzielając życia przez okup, złożony przez naszego Pana Jezusa]. Zatem jak przez jeden występek przyszedł wyrok [św. Paweł podaje tutaj nieco rozbudowaną myśl o pierwszych skontrastowanych członach z w. 16] na wszystkich ludzi ku potępieniu [Adamowy wyrok potępiająco spadł na wszystkich w Adamie], tak i przez jeden sprawiedliwy czyn [ofiarniczą okupową śmierć naszego Pana] dar z łaski [tj. zasługa okupu. Św. Paweł kontynuuje tutaj zastosowanie myśli z drugich skontrastowanych członów w. 16, tym razem wobec świata, tak jak w w. 17 czynił to wobec Kościoła] przyjdzie [przyszły czas z w. 19, który podaje powód tego twierdzenia, dowodzi, że należy tutaj wstawić czas przyszły, co wynika także z faktu, że św. Paweł opisuje czas błogosławienia niewybranych] na wszystkich ludzi [tak więc okup w Tysiącleciu przyjdzie na wszystkich w znaczeniu zniesienia ich Adamowego grzechu i wyroku] ku [w celu zaoferowania im sposobności uzyskania] usprawiedliwieniu do życia [które otrzymają jeśli