Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 226
Chrystus: jego okup
i gdy przez wiarę i posłuszeństwo będą „jeść” okup jako chleb żywota – Jana 6:31-58]”.
Werset ten dowodzi, że okup zniesie Adamowy grzech i wyrok z wszystkich niewybranych, a uczyni to w celu umożliwienia im uzyskania prawa do wiecznego życia, które nabędą tylko i wyłącznie na warunku posłuszeństwa. Życie można zdobyć bowiem tylko przez karmienie się Chrystusem jako chlebem żywota, tj. Jego doskonałym człowieczeństwem oraz jego prawem do życia i jego prawami życiowymi. Jeśli jednak nie zostanie spełniony warunek jedzenia tego chleba, osoba taka nie uzyska życia (Jan 6:51, 53-58). Także i tutaj nie ma żadnej nauki uniwersalizmu. Werset ten uczy natomiast, że wszyscy zostaną zbawieni z Adamowego grzechu i wyroku w celu dostąpienia sposobności uzyskania prawa do wiecznego życia. W wersecie 19 Apostoł wyraźnie uczy, że uniwersalnym zbawieniem tego fragmentu nie jest zbawienie do wiecznego życia, lecz zbawienie z Adamowego grzechu i wyroku. W następujących słowach podaje tam dowód swego twierdzenia, że dar z łaski – zasługa okupu – przyjdzie na wszystkich ludzi w celu udzielenia im szansy uzyskania życia wiecznego: „Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka [Adama] wielu [wszyscy w Adamie] stało się grzesznikami [uczestnikami w grzechu Adama przez dziedziczenie], tak przez posłuszeństwo [dzięki któremu złożony został okup] jednego [Jezusa] wielu [wszyscy w Adamie] stanie się sprawiedliwymi [co do grzechu Adama, przez zastosowanie okupu, gdy jako dar z łaski przyjdzie on na wszystkich ludzi]”. Jest tutaj dowiedzione, że grzech Adama, czyniący grzesznikami wszystkich przez udział w nim drogą dziedziczenia, będzie zdjęty ze wszystkich przez okup Chrystusa. Spójnik „bo”, łączący werset 19 z ostatnim zdaniem wersetu 18, dowodzi, że werset 19 podaje powód stwierdzenia „dar z łaski przyjdzie na wszystkich ludzi ku usprawiedliwieniu żywota”. Okup Chrystusa zniesie bowiem grzech Adamowy (w. 19) dlatego, że zniesie Adamowy wyrok (w. 18) w celu usprawiedliwienia żywota. W wersecie tym nie ma żadnej myśli