Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 228
Chrystus: jego okup
zbawczego dzieła Jezusa. Wybrani dostępują tej radości w tym życiu. Przez pewien czas wszyscy niewybrani będą cieszyć się tym dziełem w Tysiącleciu, lecz po pewnym czasie, jak niektórzy obecnie, część z nich okaże się niepoprawnie nieposłuszna i utraci wszystkie dalsze przywileje radości oraz inne dobre rzeczy tego radosnego dnia. Jana 1:9 nie uczy o wiecznym uniwersalnym zbawieniu. Uczy, że wszyscy zostaną oświeceni prawdą. Podobnie nie uczy tego 1 Tym. 4:10, gdy nazywa Boga Zbawicielem wszystkich ludzi, szczególnie wiernych. Rzeczywiście, jest On Zbawicielem wszystkich ludzi od Adamowego grzechu i wyroku. W najwyższym tego słowa znaczeniu jest On jednak Zbawicielem szczególnie tych, którzy są wierni: obecnie wiernych wybranych, a w Tysiącleciu wiernych niewybranych, lecz nikogo innego. Uniwersalizm nie jest też nauczany w Tyt. 2:11: „Albowiem okazała się łaska Boża [w okupie], zbawienna wszystkim ludziom”. Werset ten dowodzi, że łaska już się okazała w swej jasności. Jest nią łaska okupu, zbawienna dla wszystkich ludzi, zbawiająca wszystkich od Adamowego grzechu i wyroku, teraz lub w Tysiącleciu. Poza tym, jako chleb żywota, oferuje ona życie wieczne wszystkim, którzy skorzystają z niej na ustalonych przez Boga warunkach, a odmawia go wszystkim, którzy tego nie uczynią, gdyż niektórzy właśnie tak postąpią. Te same ogólne uwagi stosują się do 1Jana 2:2, gdzie przedstawiony jest nasz drogi Pan jako „ubłaganie za grzechy nasze [czyni On zadość Boskiej sprawiedliwości za grzechy na rzecz Kościoła w czasie Wieku Ewangelii], a nie tylko za grzechy [pochodzące od Adama] nasze [Kościoła, wybranych], ale też za grzechy wszystkiego świata [Adamowe grzechy niewybranych w czasie Tysiąclecia]”. Fragment ten odnosi się tylko i wyłącznie do Chrystusa jako zadość czyniącego sprawiedliwości za grzechy Adamowe na rzecz wybranych i niewybranych. Nic nie mówi o wiecznym uniwersalnym zbawieniu. Jana 3:17 oraz 1Jana 4:14 uczą, że Jezus jest Zbawicielem całego świata od Adamowego wyroku i grzechu. Nie uczą one jednak uniwersalizmu, ponieważ obydwa odnoszą się do Jego przyjścia w celu zapłacenia okupu, odkupienia świata.