Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 245
Chrystus: jego okup
Także w Boskiej mądrości nie było niczego, co zmuszałoby sprawiedliwość do uwolnienia człowieka. Nawet miłość, która we właściwym czasie podpowiedziała okup, zaplanowany przez mądrość, nie mogła zmusić sprawiedliwości do powstrzymania się od wymierzania kary. Również w mocy nie było niczego, co zmuszałoby sprawiedliwość do wycofania kary za grzech, sprawiedliwie nałożonej na człowieka, ponieważ Boska mądrość, moc i miłość nigdy nie lekceważą sprawiedliwości, która jest podstawą Jego panowania (Ps. 89:15). Kiedykolwiek działają, działają zgodnie ze sprawiedliwością, a nigdy przeciwnie do niej. Sprawiedliwość w harmonii sama z sobą mogła jednak przyjąć okup jako równoważną cenę za dług, tak jak został on zaplanowany przez mądrość, pobudzony przez miłość i wykonany przez moc; w zamian za jego zasługę mogła też uwolnić potępiony rodzaj od swego wyroku. Tak więc w absolutnej harmonii z własnymi wymogami sprawiedliwość ze względu na okup jest chętna pozwolić miłości i mocy zabrać rodzaj ludzki z jej potępiających rąk i przenieść go w ręce miłości i mocy w celu wyzwolenia. A zatem sprawiedliwość, bez jakiegokolwiek przymusu, dobrowolnie przyjmuje okup jako pełne zaspokojenie jej wymogów wobec skazanego na śmierć rodzaju ludzkiego. Bez okupu sprawiedliwość na zawsze trzymałaby ludzkość w śmierci dla zadowolenia siebie.
Okup jest uzasadniony z każdego punktu widzenia. Jest uzasadniony z punktu widzenia sprawiedliwości, która wymaga ceny odpowiadającej wartością długowi. Chodziło tu bowiem o słusznie należny dług, który właściwie mógł być wyrównany tylko równoważną ceną. Jest uzasadniony jako wyraz Boskiej mądrości, miłości i mocy. Jest uzasadniony, ponieważ okup dał Odkupicielowi stanowisko, na którym może On przywrócić ludzkości te same cenne rzeczy, jakie stracił Adam i ludzkość w nim. Jest rozsądny dlatego, że obejmuje wszystkich, których obciąża dług Adama, ponieważ jest odpowiednikiem tego długu. Jest uzasadniony dlatego, że umożliwi ludzkości przynajmniej tak sprzyjającą sposobność uzyskania wiecznego życia,