Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 246
Chrystus: jego okup
jaką posiadał Adam i następnie utracił. Jest uzasadniony w tym, że nie tracąc prawa do jego wartości, Chrystus mógł pozwolić mu jako depozytowi być zabezpieczeniem przykrywającym Kościół w czasie jego próby, tak by wtedy, gdy to zabezpieczenie nie będzie już nakładało embarga – gdy Kościół przez śmierć nie będzie już więcej potrzebował tego zabezpieczenia – okup mógł być użyty do wykupienia świata. Jest uzasadniony z punktu widzenia ekonomii cierpienia. Stając się równoważną ceną za Adama, Jezus jedynie przez śmierć Swoją i nienarodzonego nasienia w Swych biodrach mógł dla celów odrodzenia wykupić Adama i rodzaj stracony w biodrach Adama.
Gdyby bowiem cały rodzaj ludzki został stworzony doskonały i postawiony na próbie (przy czym Adam jest przykładem tego, co zrobiłby niedoświadczony doskonały człowiek na próbie do życia), rozsądnym byłby wniosek, że w podobnych okolicznościach wszyscy zrobiliby to, co on – zgrzeszyliby. By ich odkupić, musiałoby cierpieć i umrzeć tylu zbawicieli, ilu było indywidualnych grzeszników. Okup jako równoważna cena za Adama oszczędził więc życie miliardom zbawicieli, a miliardy grzeszników cierpią mniej niż cierpieliby, gdyby jako jednostki byli doskonali, a następnie upadliby. Następne pokolenia, dziedziczące rosnącą słabość, cierpią bowiem mniej i przez krótszy czas niż w przypadku, gdyby jako doskonali zostali potępieni indywidualnie, tak jak Adam cierpiał bardziej niż ktokolwiek z jego potomków, tracąc doskonałe życie przez prawie 930 lat. Okup jest rozsądny z punktu widzenia naszego Pana. Rozsądną czyni Jego karnację po to, by mógł stać się równoważną ceną za Adama. Rozsądną czyni Jego wieczną śmierć jako istoty ludzkiej: gdyby bowiem odebrał Swe człowieczeństwo, unieważniłby okup. Rozsądnym czyni Jego zmartwychwstanie jako istoty duchowej w Boskiej naturze, dzięki czemu mógł uniknąć unieważnienia okupu przez jego wycofanie. Rozsądnym czyni Jego przygotowanie na Zbawiciela wybranych i świata. Składając bowiem okup, rozwinął zalety przygotowujące Go do wiernego i miłosiernego przypisywania oraz stosowania zasługi i służenia nią