Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 248
Chrystus: jego okup
a utrwali wszelkie dobro i wszystkie dobre osoby. Okup jest owocny dla Niego. Jest owocny dla Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii, pomagając im na wszystkich etapach zbawienia oraz umożliwiając zdobycie odpowiedniego wywyższenia w naturze, urzędzie, czci, dziedzictwie i pokrewieństwach. W podobny sposób częściowo był, a całkowicie będzie korzystny dla Starożytnych i Młodocianych Godnych. Będzie korzystny dla świata i pokutujących aniołów, ponieważ daje Chrystusowi możliwość udzielenia im tysiącletniej szansy, tak jak udzielił tym aniołom pewnych sposobności w Wieku Ewangelii, by prowadzić ich do pokuty. Korzystają z niego nawet dobrzy aniołowie, ponieważ złożenie okupu przygotowało Chrystusa na bardzo zdolnego ich przywódcę. Naprawdę wielkie są korzyści z okupu.
Należy zwrócić nieco uwagi na cztery zarysy okupu: (1) jego dostarczenie, (2) zdeponowanie, (3) przypisywanie oraz (4) zastosowanie. Każde z nich zasługuje na analizę. Przez jego dostarczenie rozumiemy jego złożenie, tj. oddanie przez Jezusa na śmierć Jego ludzkiego ciała, życia, prawa do życia oraz prawa do praw życiowych. Tuż przed przybyciem do Jordanu poświęcił On je na śmierć, a zaraz po wyjściu z Jordanu rozpoczął trudny proces składania ich do śmierci podczas 3½ roku służby, przez wyczerpanie fizyczne z powodu Jego wielkiego wysiłku, niedostatku i trudności, przez smutek umysłu, którego punkt kulminacyjny miał miejsce w Getsemane i na krzyżu, oraz przez fizyczną przemoc cechującą Jego ostatnie 13 godzin życia. Szczegóły na ten temat podaliśmy w rozdziale II – Chrystus: Jego wąska droga oraz w rozdziale III – Chrystus: Jego cierpienia. Dlatego nie będziemy już nic mówić o tym zarysie okupu. Jego drugim zarysem jest zdeponowanie. Jest o tym mowa w Łuk. 23:46 w słowach: „Ojcze, w ręce twoje polecam [deponuję] ducha mojego”. Forma użytego tutaj greckiego słowa oznacza deponować, powierzać coś kontroli lub opiece innego. Zatem akt deponowania pieniędzy u bankiera był i wciąż jest powszechnie wyrażany formą (strona zwrotna) użytego tutaj słowa paratithemai. Zob. także Łuk. 12:48;