Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 249
Chrystus: jego okup
Dz.Ap. 14:23; 20:32; 1Tym. 1:18; 2Tym. 2:1; 1Piotra 4:19. Jezus powierzał, deponował (a nie polecał, jak oddaje to A.V.) więc tu Swego Ducha pod opiekę Ojca. Jak często przekonywaliśmy się, słowo duch ma w Biblii 12 różnych znaczeń, z których jedno to prawo do życia (Psalm 31:6; Dz.Ap. 7:59). Jezus posiadał dwa prawa do życia: (1) prawo Jego człowieczeństwa oraz (2) prawo Jego nowego stworzenia. Tutaj ma na myśli obydwa. W chwili śmierci obydwa powierzył Ojcu, z pełną wiarą, że właściwie się nimi zaopiekuje. Prawo Swego człowieczeństwa, tzn. okup, powierzył Ojcu, by w harmonii z Boską wolą mógł użyć go do kupienia od Boskiej sprawiedliwości każdego członka rodzaju Adama; natomiast prawo Swego nowego stworzenia powierzył po to, by zgodnie z Boską obietnicą (Jan 5:26) we właściwym czasie, w Swym zmartwychwstaniu, mógł otrzymać je z powrotem do istnienia jako istota duchowa w Boskiej naturze. W transakcji okupu interesuje nas tutaj zdeponowanie Jego ludzkiego prawa do życia, ponieważ dotyczy to okupu. Każdy bowiem, kto posiada prawo do życia jako człowiek, posiada przez nie prawo do doskonałego ludzkiego ciała, życia oraz prawo do praw życiowych człowieka. Innymi słowy, w wyrażeniu prawo do życia jako człowiek zawiera się cały okup. Dlatego słowa: „W ręce twoje deponuję ducha mojego” uczą, że Jezus powierzał opiece Ojca także zasługę okupu.
Przypisywanie to użycie okupu, jakiego Jezus dokonuje w czasie Wieku Ewangelii, różne od wykorzystania przez zastosowanie, jakiego dokona w czasie Wieku Tysiąclecia. To, że Jezus obecnie rzeczywiście nas nie kupuje, a następnie rzeczywiście nie udziela nam zasługi okupu oczywiste jest na podstawie kilku faktów: (1) gdyby tego dokonał, bylibyśmy teraz rzeczywiście doskonali, co oczywiście nie jest prawdą, jak dowodzą tego nasze fizyczne, umysłowe, artystyczne, moralne i religijne niedoskonałości, braki, wady i słabości; (2) gdyby tego dokonał, nasze usprawiedliwienie byłoby teraz rzeczywiste, a takim nie jest; gdyby bowiem było rzeczywiste, rzeczywiście bylibyśmy pod każdym względem doskonali; (3) musi być ono poczytane, czego dowodem są nasze niedoskonałości; (4) ponieważ rzeczywiste