Epifaniczny tom 15 – rozdział 4 – str. 251
Chrystus: jego okup
W tych trzech rodzajach stanu śmierci nie ma już bowiem przykrycia zasługi. Pod koniec obecnego Wieku, gdy już nie będzie żyć nikt z tych trzech grup posiadających przypisanie, zdeponowana zasługa będzie pod opieką Ojca, nieobciążona żadnym embargiem ani niezdjętym przypisywaniem, dostępna dla Chrystusa bez jakiegokolwiek embarga.
Wówczas Chrystus będzie mógł wziąć i weźmie zasługę z depozytu i przez nią kupi ludzkość od Boskiej sprawiedliwości, udzielając jej rodzajowi ludzkiemu na warunku posłuszeństwa. Transakcję tę nazywamy zastosowaniem. W odróżnieniu od kredytowych pożyczek na poczet zdeponowanej zasługi w Wieku Ewangelii, w Tysiącleciu nie będzie pożyczania na kredyt. Choć bowiem wypożyczenie kredytu może działać i rzeczywiście działa w związku z usprawiedliwieniem poczytanym, poczytaną sprawiedliwością, nie może działać w związku z rzeczywistym usprawiedliwieniem, rzeczywistą sprawiedliwością, jakie będą obowiązywać w czasie Tysiąclecia. W tym więc tkwi różnica między przypisywaniem a zastosowaniem: Jeśli chodzi o akt kupna, jedno z nich jest wypożyczeniem kredytu, czego dokonuje Jezus dla beneficjentów okupu w Wieku Ewangelii, a Ojciec przyjmuje tę pożyczkę jako poczytane kupno; to drugie jest bezpośrednim, rzeczywistym kupnem, które Ojciec przyjmuje jako rzeczywiste kupno świata. Jeśli chodzi o udzielanie zasługi okupu, jedno jest poczytane jako przyznane beneficjentom okupu w Wieku Ewangelii, choć w rzeczywistości nie jest im udzielane; drugie jest rzeczywistym udzieleniem zasługi okupu posłusznym ze świata. Zarówno przypisanie, jak i zastosowanie wobec Boga są dziełami natychmiastowymi. Wobec człowieka przypisanie jest natychmiastowe za Kościół jako całość, a miało miejsce w dniu Pięćdziesiątnicy (Dz.Ap. 2:38), a także natychmiastowe dla jednostek – próbnie, gdy przyjmują Jezusa jako Zbawiciela (Rzym. 3:21, 22; 4:1-8), oraz w sposób ożywiony, gdy w poświęceniu Bóg miał zamiar przyjąć to poświęcenie przez spłodzenie z Ducha (Żyd. 9:24; 10:14); następnie przykrywa późniejsze grzechy po okazaniu pokuty i wiary (1Jana 2:1,2). Natomiast zastosowanie wobec człowieka będzie stopniowym dziełem udzielania,