CHRYSTUS: JEGO DOŚWIADCZENIA PO-LUDZKIE

ZMARTWYCHWSTANIE – WNIEBOWSTĄPIENIE – SŁUŻBA WIEKU EWANGELII – SŁUŻBA WIEKU TYSIĄCLECIA – TYTUŁY

      W E 2 (str. 37-80) dość szczegółowo omówiliśmy przedludzką egzystencję, cześć i dzieła Jezusa – Jego przedludzkie doświadczenia. W naszej książce na temat Biblii (str. 228-268) zajęliśmy się Jego urzędami w ich 21 zakresach, z których każdy przystosowany jest do uleczenia odpowiadającego mu elementu z 21 części klątwy. W pierwszych czterech rozdziałach tej książki dość szczegółowo przeanalizowaliśmy Jego ludzką naturę, służbę i doświadczenia, a także okup, który oznacza rzeczywistą i trwałą śmierć Jezusa jako istoty ludzkiej. Gdyby bowiem nie umarł rzeczywiście jako istota ludzka, zasługa okupu znalazłaby się w stanie, w którym nie mogłaby być użyta za innych, ponieważ w takim przypadku On nie zrezygnowałby całkowicie z natury ludzkiej, lecz zachowałby ją dla Siebie do dalszego używania. Tak więc okup obala pogląd, że Jezus nie umarł rzeczywiście, wyznawany przez tych, którzy utrzymują, że po prostu zemdlał na krzyżu, a trzeciego dnia powrócił z tego stanu omdlenia. Pogląd ten w żaden sposób nie może zyskać naszego uznania, ponieważ oznacza, że nieprawdziwe jest świadectwo tych, którzy widzieli, jak umierał i którzy świadczyli o tym. Jan, niewiasty, inni uczniowie, Żydzi jako obserwatorzy i żołnierze, łącznie z setnikiem – dawali świadectwo o tym, że rzeczywiście umarł. Potwierdzają to proroctwa i historie Biblii, a także świadectwa Ewangelistów i Apostołów. Potwierdza to też doświadczenie człowieka, ponieważ żadna istota ludzka, której serce zostało przebite włócznią, nie jest w stanie tego przeżyć. Żadna istota ludzka nie mogłaby też przeżyć takiego przebicia i paraliżu serca, jakiego doświadczył Jezus,

poprzednia strona – następna strona