Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 267
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
do narodzenia się Jezusa na Boskim poziomie, co nastąpiło przy Jego zmartwychwstaniu (Żyd. 1:3-5). Według Psalm 16:8-11 z uwagi na Jego cierpienia i śmierć Bóg pocieszał Go obietnicą, że nie zostanie pozostawiony w stanie śmierci, lecz zostanie z niego wyprowadzony do pełni Boskiej natury i życia. Wszyscy pamiętamy, jak Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy z Boskiego natchnienia cytował ten fragment jako dowód na to, że Jezus nie został pozostawiony w stanie śmierci, lecz zmartwychwstał. W Psalm 22:2-19 opisane są cierpienia Jezusa aż do śmierci Jego człowieczeństwa, natomiast w wersetach 22:20-22 opisane są doświadczenia Jego nowego stworzenia, towarzyszące umieraniu Jego człowieczeństwa. Wersety 22:22-31,32 opisują następnie Jego służbę w Wieku Ewangelii na rzecz Kościoła oraz Jego służbę Wieku Tysiąclecia na rzecz świata, co oczywiście z konieczności pociąga za sobą Jego zmartwychwstanie. Iz. 53:1-9 opisuje Jego cierpienia i śmierć za grzech świata, natomiast wersety 10-12 – Jego służbę po zmartwychwstaniu dla Kościoła i świata, co oczywiście także z konieczności oznacza Jego zmartwychwstanie. Dan. 9:26,27 to kolejny stosowny fragment. Werset 26 mówi o odcięciu Jezusa – nie z powodu jakiejkolwiek Jego winy, ponieważ sam będąc bez grzechu, umarł za grzech świata. W wersecie 27 zapowiedziano, że ograniczy On zapraszanie do wysokiego powołania tylko do Izraela przez 7 lat, w środku których został odcięty, co oznacza, że był żywy w czasie drugiej połowy tego tygodnia lat – od kwietnia 33 do października 36 r. – a to z kolei oznacza Jego zmartwychwstanie. Werset 27 wskazuje na Jego zmartwychwstanie także dlatego, że wykazuje, iż miał On wylać gniew na Izraela za jego grzechy nie tylko w latach 66-73, lecz także przez cały Wiek Ewangelii. Fakty te oznaczają, że Jego zmartwychwstanie rzeczywiście miało miejsce.
Jak można zauważyć, Paweł stwierdza, że Jezus miał powstać trzeciego dnia po śmierci. Jest to zapowiedziane nie w literalnych, lecz w typicznych wersetach zawartych w Starym Testamencie, który jest częścią Biblii, do której odwołuje się on w 1Kor. 15:4. Jedno z typicznych oświadczeń podane jest w 3 Moj. 23:9-14. Jako antytypiczny Baranek (1Kor. 5:7, 8), Chrystus umarł 14 Nisan, w rocznicę zabicia typicznego baranka w Egipcie,