Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 279
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
Czas ten był potrzebny po to, by dać kobiecie, żonie i dziecku właściwe miejsce w domu. Światło świata i sól ziemi zreformowały rozwody, a małżeństwo podniosły na wyższy poziom. W tym czasie prawo międzynarodowe zastąpiło pogląd, że każdy naród stanowił prawo dla siebie. Wtedy popularne stało się rozstrzyganie różnic w rodzinie, narodach i biznesie. Odrzucono niewolnictwo, handel niewolnikami i pańszczyznę. Prawie wszędzie zdelegalizowano i znacznie ograniczono pojedynki, a prywatne wojny nie były już tak powszechne. Reforma więziennictwa i antyalkoholowa usunęły wiele związanego z nimi zła. Znacznie ograniczono zakres ubóstwa. Wolny handel, ludzkie podejście do spraw i liberalny rząd w znacznym stopniu zneutralizowały związane z nimi zło. Nie ma już prześladowania przy użyciu siły ani torturowania z powodu religii. Wszystkie te dobre rzeczy w coraz większym stopniu usuwały ich przeciwieństwa począwszy od czasów reformacji aż do roku 1878. Są to działania zmartwychwstałego Jezusa, dokonane przez Niego za pośrednictwem Jego wiernego ludu jako światła świata i soli ziemi, co oczywiście dowodzi zmartwychwstania Chrystusa.
Świeckie i religijne znaki czasów potwierdzają, że rozpoczął się już drugi adwent Chrystusa, co oczywiście oznacza i dowodzi, jako czternasty argument, że Jezus powstał z umarłych, że zmartwychwstał. Biblia wskazuje, że z początkiem drugiego adwentu miały wystąpić pewne wydarzenia świeckie i religijne. Mają one miejsce począwszy od 1874 roku aż do teraz, w wyniku czego wnioskujemy, mając ku temu także i inne powody, że nastąpił czas powrotu naszego Pana, co dowodzi oczywiście, że musiał powstać z umarłych. Oto główne świeckie znaki czasów, cechujące powrót Chrystusa: wzrost podróżowania i wiedzy (Dan. 12:4); demaskowanie zła królestwa szatana w sferze niemoralności, ubóstwa, edukacji, państwa i polityki, arystokracji, kapitału, biznesu, finansów, świata pracy, społeczeństwa, władzy, domu (1Tes. 5:1-4; 2Piotra 3:10; Obj. 16:15; 1Kor. 4:5; Psalm 82:1-5); wielkie nieszczęścia (Łuk. 21:11); powrót Izraela do łaski Boga (Rzym. 11:25-27) oraz do Palestyny (Jer. 16:14-16; Ezech. 37:21,22,25; Am. 9:14,15);