Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 285
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
(5) Kupienie Kościoła, mające miejsce około 50 dni po Jego zmartwychwstaniu (między wniebowstąpieniem a Pięćdziesiątnicą), dowodzi, że albo po zmartwychwstaniu ponownie umarł (czemu wyraźnie przeczy Biblia – Rzym. 6:9), albo w zmartwychwstaniu nie odebrał Swego ciała. Wiemy, że w typie Aaron nie dokonywał pojednania na Dziedzińcu ani w Świątnicy, choć wykonywał tam służbę niezbędną dla dokonania pojednania, lecz dokonywał go w Świątnicy Najświętszej, gdy wyszedł spod drugiej zasłony i podszedł do ubłagalni. Tak i nasz Pan w antytypie nie odkupił nas na antytypicznym Dziedzińcu (w czasie ziemskiego życia jako sprawiedliwa ludzka istota) ani w antytypicznej Świątnicy (w stanie spłodzenia z Ducha, w czasie ofiarowania człowieczeństwa), gdyż w obydwu tych stanach składał On Swe życie jako niezbędne do udostępnienia okupu w celu odkupienia. Odkupił nas natomiast w antytypicznej Świątnicy Najświętszej – w stanie narodzenia z Ducha – gdyż jako pierworodny z umarłych powstał spod antytypicznej zasłony i wstąpił do nieba, gdzie dokonał pojednania przed Bogiem przy pomocy krwi antytypicznego cielca, wykupując nas (Żyd. 9:24). Tak więc w zmartwychwstaniu nie odebrał ciała – człowieczeństwa – które złożył w śmierci.
(6) Odebranie w zmartwychwstaniu i zatrzymanie Jego człowieczeństwa (co uczyniłby, gdyby odebrał Swoje ludzkie ciało, jako że organizm zawsze określa naturę) było przeciwne celom Boga w karnacji Chrystusa. W karnacji Jezusa Bóg miał dwa szczególne cele: (1) dać Mu ludzką naturę w celu ofiarowania siebie jako okup za Adama i jego rodzaj (Żyd. 2:9; 10:5); (2) udzielić Mu jako nowemu stworzeniu, którym stał się przy Jordanie (Mat. 3:16,17), przez ludzkie cierpienia towarzyszące składaniu przez Niego ceny okupu, sposobności rozwinięcia przez posłuszeństwo charakteru odpowiedniego do Boskiej natury, urzędów Namiestnika i Wykonawcy Boskich planów i zamierzeń wobec wszystkich pozostałych stworzeń, istniejących i przyszłych (Żyd. 2:14-18; 5:7-10; 12:2).