Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 302
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
usprawiedliwiał wykorzystanie przez Piotra faktu niedozwolenia na skażenie ciała Jezusa jako pośredniego dowodu Jego zmartwychwstania, co czyni w wersecie 31 , gdzie podany jest bezpośredni dowód w słowach, które ostatnio cytowaliśmy.
Właściwym będzie podanie bardziej szczegółowych dowodów na to, że Jezus zmartwychwstał jako istota duchowa w Boskiej naturze – w tej samej naturze, jaką posiada Bóg. Pierwszy fragment, jaki przytoczymy z komentarzami w nawiasach pochodzi z Żyd. 1:3-5, który zacytujemy z przekładu I.V., bardzo podobnego do A.R.V., z tym zastrzeżeniem, że jest nieco bardziej dosłowny: „Który będąc blaskiem Jego [Boga] chwały [Jego charakter jest odzwierciedleniem wspaniałości charakteru Boga] oraz będąc dokładnym odbiciem Jego [Boga] substancji [posiadał ciało z tej samej substancji, co ciało Boga – Boskie ciało] i zarządzając wszystkimi rzeczami przez Swe potężne słowo [sprawując władzę we wszystkich wszechświatach Boga], po dokonaniu oczyszczenia grzechów [Adamowych grzechów Kościoła, przez pokropienie Swoją krwią antytypicznej ubłagalni] usiadł po prawicy [w stanie najwyższej łaski i władzy] majestatu [Boga] na wysokościach, po staniu się o tyle wyższym od aniołów, o ile zacniejsze odziedziczył imię [naturę] od nich; któremu bowiem z aniołów kiedykolwiek rzekł: „Tyś jest Syn mój, dziś cię zrodziłem” [w Dz.Ap. 13:33 św. Paweł przytacza ten werset z Psalm 2:7 jako proroctwo o zmartwychwstaniu Chrystusa. Tak więc przy zmartwychwstaniu Chrystus otrzymał naturę wyższą od natury wszystkich innych stworzonych istot duchowych, tj. Boską naturę]. Zauważmy, że imiesłowy czasu teraźniejszego tego fragmentu wskazują, że gdy Chrystus usiadł po prawicy Boga, Jego charakter był odbiciem charakteru Boga, Jego natura była taka sama jak Boga, a Jego urząd był urzędem Boskiego Wykonawcy i Namiestnika we wszystkich wszechświatach; natomiast imiesłów czasu przeszłego, „po dokonaniu”, dowodzi, że zanim usiadł po prawicy Boga, lecz po wniebowstąpieniu (Żyd. 9:24), dokonał pojednania za grzechy Kościoła; imiesłów czasu przeszłego, „po staniu się”, wskazuje, że zanim usiadł po prawicy Boga, tzn. w zmartwychwstaniu,