Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 326
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
udziela im właściwej postawy religijnej wobec Boga, Jezusa, wzajemnie wobec siebie jako braci oraz w stosunku do świata ludzkości z religijnego punktu widzenia. Podczas Wieku Ewangelii okazuje się więc dobrym Lekarzem, lecząc choroby klątwy, dotykające tych, którzy stają się Jego wiernym ludem Wieku Ewangelii. Nie leczy obecnie w pełnym znaczeniu tego słowa ich chorób fizycznych, których używa jako środków leczniczych dla ich chorób umysłowych, moralnych i religijnych.
Następnym skutkiem przekleństwa ciążącym nad ludzką rodziną jest to, że przez uzurpację stała się ona quasi-własnością szatana i przez uzurpację dostała się pod jego kontrolę. Jezus staje się Panem tych z rodziny ludzkiej, którzy w okresie Wieku Ewangelii należą do Boga. Najpierw staje się ich Panem przez odkupienie, przez ich poczytane kupno. Po drugie, staje się ich Panem, umożliwiając im poświęcenie się Jemu oraz przyjęcie Jego woli za własną. Po trzecie, staje się ich Panem, umożliwiając im wypełnianie tego poświęcenia w wierności Jemu. I po czwarte, staje się ich Panem w tym, że posiada i nadzoruje ich pomimo wszelkich wysiłków Przeciwnika, pragnącego zdobyć nad nimi panowanie i kontrolę. Widzimy więc, że podczas Wieku Ewangelii jednym z Jego po-ludzkich doświadczeń jest działanie jako Pan, Właściciel i Zarządzający dla Kościoła.
Staje się On także Sędzią Kościoła. Zapewnił nas, że Ojciec nie sądzi nikogo, lecz cały sąd powierzył w ręce Syna. Proces sądu obejmuje cztery różne formy działalności, które zawierają się w źródłowym znaczeniu słów tłumaczonych w Biblii jako sądzić oraz sąd, tj. krino oraz krisis. Pierwszym znaczeniem słowa krisis jako rzeczownika jest pouczenie; natomiast krino jako czasownik oznacza pouczać. Drugim znaczeniem tego słowa jest próbować, doświadczać w celu wyrobienia u posłusznych, wśród prób i doświadczeń, charakterów podobnych do Boga i Chrystusa. Trzecim znaczeniem tego słowa jako rzeczownika jest kara, a jako czasownika karać.