Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 330

Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie

pokarmu i schronienia. W ten sposób zachowuje nas przed upadkiem i utrzymuje w łasce Boga do końca naszej drogi. Sprawując urząd Dostarczyciela w stosunku do ludu Bożego, pełni ostatni urząd, jaki rozważamy w tym artykule w odniesieniu do Kościoła, związany z Jego po-ludzkimi doświadczeniami.

      Dotychczas omówiliśmy 18 zarysów urzędowych dzieł naszego Pana w Wieku Ewangelii. Niektóre z nich należą wyłącznie do Wieku Ewangelii, inne – zarówno do Wieku Ewangelii, jak i Tysiąclecia. Tak więc po-ludzkie doświadczenia Jezusa miały miejsce nie tylko w trakcie Wieku Ewangelii; niektóre z nich będą przeżywane w czasie Wieku Tysiąclecia. Z pomocą Pana zechcemy teraz przedstawić te doświadczenia jako przejawy Jego urzędowego dzieła w tym czasie. Jedną z wielkich różnic między tymi dwoma Wiekami jest to, że Wiek Ewangelii jest dyspensacją wiary, dotyczącą klasy wiary jako wybranych. Wiek Tysiąclecia będzie dyspensacją uczynków, oczywiście niepozbawionych wiary – dyspensacją, w której wiara nie będzie najważniejszym elementem, jak to ma miejsce w czasie Wieku Ewangelii. Wtedy stanie się „według ich uczynków”.

      W czasie Wieku Tysiąclecia nasz Pan będzie działał jako Odkupiciel, nie na podstawie poczytanego kupna, jak to ma miejsce w Jego okupowym dziele Wieku Ewangelii, lecz na podstawie rzeczywistego kupna. Gdy wszystkie przypadki przypisania zostaną już zwrócone dzięki wiernemu ich ofiarowaniu przez Maluczkie Stadko, wskutek oddania ich przez Wielką Kompanię pod mniejszym lub większym przymusem oraz przez odebranie ich siłą od klasy wtórej śmierci – nie będzie żadnych innych przypadków przypisania jako embarga na zasłudze, złożonej w ręce Ojca w chwili śmierci naszego Pana. Zasługa, w ten sposób wolna od wszelkich ograniczeń z tytułu przypisywania, będzie dostępna do kupienia Adama i wszystkich, którzy w nim upadli. Ten akt kupna, rzeczywisty w odróżnieniu od poczytanego, będzie jednym z doświadczeń Jezusa w Wieku Tysiąclecia. Prawem rzeczywistego kupna

poprzednia stronanastępna strona