Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 342
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
Tak więc Jezus będzie miał w Wieku Tysiąclecia wiele różnorodnych doświadczeń, które oczywiście będą doświadczeniami po-ludzkimi. Zaprawdę cudowne są Jego urzędy, zarówno wobec Kościoła, jak i świata. Naprawdę wspaniale wypełni On każdy wymóg każdego sprawowanego urzędu wobec tych, którzy wiernie będą wypełniać warunki wymagane przez funkcjonowanie Jego urzędu – tych, którzy uzyskają błogosławieństwa, jakie On ma dla nich. Kościół zdobywa je w trakcie Wieku Ewangelii; świat będzie je zdobywał w czasie Wieku Tysiąclecia. Pod koniec Jego po-ludzkich doświadczeń z rodziną ludzką nastąpi przekazanie Bogu rodzaju udoskonalonego z grzechu i błędu, by służył Bogu w pięknie świętości.
W Wiekach Chwały, jakie nastaną po Wieku Tysiąclecia, Jezus będzie miał do wykonania inne dzieła urzędowe w rozwijaniu wszechświata Boga, który jest Jego dziedzictwem, w którym udział ma Kościół jako Jego współdziedzic. Nie powinniśmy bowiem sądzić, że otrzyma On dziedzictwo, które nie może być rozwijane. Biblia mówi, że nie będzie końca rozmnażaniu Jego Królestwa. A zatem, gdy Jego Królestwo będzie się stale powiększać i gdy – w miarę następujących po sobie Wieków – będą do niego dołączani nowi poddani i nowe stworzenia, będzie On działał i przynosił owoce Bogu w celu rozwijania wszystkich Boskich przyszłych planów i zamierzeń. Zaprawdę bogate, przekraczające zdolności ludzkiej wyobraźni, są po-ludzkie doświadczenia naszego Pana. Chwała niech będzie za nie Bogu i Chrystusowi – chwała za te Jego doświadczenia!
Rozważając po-ludzkie doświadczenia naszego Pana, podkreśliliśmy Jego różne funkcje urzędowe. W Biblii znajduje się jednak wiele tytułów i imion naszego Pana, które nie zostały omówione w trakcie rozważania Jego urzędowego dzieła w Wiekach Ewangelii i Tysiąclecia. Dobrze będzie, jeśli przeanalizujemy takie tytuły, należące do naszego Pana w Jego stanie po Tysiącleciu. Podejmujemy zatem taką analizę. W 1Kor. 15:45-47 nasz Pan jest nazwany „drugim człowiekiem” oraz ostatnim lub „drugim Adamem”. Nasz Pan stał się drugim człowiekiem (w hebrajskim słowo to brzmi „Adam„)