Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 346
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
pokonują szatana w mniejszych starciach oraz w całej wojnie, w ten sposób okazując się „zwycięzcami” oraz czymś więcej niż zwycięzcami, których kupił On Swoją drogocenną krwią.
W Dz.Ap. 4:27 Jezus jest nazwany Świętym Synem Bożym. Przekład R.V. bardziej poprawnie tłumaczy jednak to słowo jako „święty sługa Boży„. Jest On Świętym Sługą Bożym, ponieważ poświęcił się Bogu i dowiódł tego w wierności aż do śmierci, w wyniku czego realizuje Boski plan, który obecnie jest na czasie, a w Wieku Tysiąclecia nadal będzie pełnił wolę Boga, realizując pozostałą część Boskiego planu. Jednym z najczęściej występujących imion nadawanych naszemu Panu w Biblii jest Chrystus. Imię to odnosiło się do Niego w czasie Jego ludzkich doświadczeń i odnosi się do Niego po tym czasie. Dowodzi tego Paweł w Filip. 2:9-11, gdzie nazywa Go Chrystusem Panem. Słowo Chrystus pochodzi od czasownika chrio i oznacza namaszczony. Dotyczy to kwalifikacji, jakich udzielił Mu Bóg na urząd Najwyższego Kapłana i Króla. To namaszczenie, które nastąpiło podczas spłodzenia z ducha, było udzieleniem Jemu jako nowemu stworzeniu każdej łaski, jakiej potrzebował do pełnienia Swej służby w ciele i od czasu, gdy stał się duchową istotą. W Izaj. 11:2 namaszczenie to określane jest jako „Duch Pański”, który miał spocząć na Nim, „Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch umiejętności i bojaźni Pańskiej”. Te różne sformułowania oznaczają cztery przymioty Boga – mądrość, moc, sprawiedliwość i miłość, które w zupełności kwalifikują Chrystusa do Jego ziemskiej służby, a także do służby po Tysiącleciu, teraz i na wieki. W Efez. 2:20 oraz 1 Piotra 2:6 jest nazwany „kamieniem węgielnym”; natomiast w 1 Piotra 2:4 – „kamieniem żywym”. Tytuł ten odnosi się do Niego pod figurą świątyni, przedstawionej w obrazie Piramidy. Był On reprezentowany przez główny kamień węgielny Piramidy. Wszystkie inne zewnętrzne kamienie Piramidy ustawione są zgodnie z jego kątami. Tak więc jest On głównym kamieniem w Świątyni Boga oraz głównym wśród Boskich kamieni fundamentu – Apostołów i pozostałych członków gwiezdnych jako świętych proroków tego fragmentu Listu do Efezjan.