Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 353
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
do życia i prawa życiowe oraz doskonałe ludzkie ciało i życie. Dla świata będzie On Chlebem Żywota wtedy, gdy przez wiarę i posłuszeństwo świat przyjmie Go jako tego, który udzieli mu prawa do doskonałego ludzkiego życia, praw życiowych należących do takiego prawa do życia, razem z doskonałym ciałem i doskonałym życiem w nim. U Jan 8:12 oraz 9:5 nazywa siebie Światłością Świata. Pod panowaniem ciemnej władzy szatana świat jest utrzymywany w zaślepieniu i ciemności, o czym czytamy w 2 Kor. 4:4. Wszelka prawda, będąca symbolicznym światłem, jaką świat dotychczas otrzymał, przyszła od Boga przez Jezusa jako symboliczne Słońce. W Wieku Tysiąclecia zaleje On cały świat światłością żywota, światłem prawdy, aż w końcu wszyscy poznają prawdę. W ten sposób w pełnym tego słowa znaczeniu stanie się Światłością Świata. To właśnie z tego powodu w Jan 1:9 nazwany jest prawdziwą światłością, która oświeci każdego człowieka przychodzącego na świat.
Kolejnym znamiennym tytułem należącym do Niego w Jego po-ludzkiej egzystencji jest tytuł „Lew z pokolenia Judy” (Obj. 5:5). W symbolach biblijnych lwy są używane do ilustrowania siły – mocy. Pokolenie Judy w symbolice biblijnej reprezentuje najpotężniejsze z anytypicznych pokoleń. Nazwanie Go Lwem z pokolenia Judy pokazuje Go w Jego po-ludzkich doświadczeniach jako najpotężniejszego z najsilniejszych z pokolenia antytypicznego Judy na Boskim poziomie. W 1Piotra 2:4 nazwany jest żywym kamieniem. Jest nim dlatego, że jest pełen energii jako główny kamień węgielny w Świątyni Boga. Wszyscy członkowie tej Świątyni, jako żywe kamienie, są budowani pod Nim jako głównym kamieniem węgielnym. Imię Pan odnosi się do Niego zarówno w Jego doświadczeniach ludzkich, jak i po-ludzkich. Jest tak często stosowane w Jego doświadczeniach po-ludzkich, że nie ma potrzeby rozważać go tutaj. Według Dz.Ap. 10:36 jest On „Panem wszystkiego” – nie tylko Panem członków Swojego Ciała, lecz w słusznym czasie także Panem całego świata. Termin ten odnosi się do Niego także w 1Kor. 2:8 i Jak. 2:1 jako Pana chwały.