Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 354
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
Rozważyliśmy już wyrażenie Pan panów, zatem nie będziemy niczego więcej podawać na ten temat.
Tytuł „nasza Sprawiedliwość” niejeden raz odnoszony jest do naszego Pana, co możemy zauważyć z Jer. 23:6; Rzym. 5:18; 10:4; 1Kor. 1:30; 2Piotra 1:1. Tytuł ten przypomina nam to, że Pan Jezus, z powodu doskonałego posłuszeństwa woli Ojca, jako ludzka istota zachował sprawiedliwość, która zwyciężyła przed Bogiem dla nas. Sprawiedliwością tą było Jego zupełne posłuszeństwo Boskiemu prawu sprawiedliwości, a przez przypisanie jej nam uzupełnia ona nasz brak sprawiedliwości, odziedziczony przez nas od ojca Adama i naszych innych przodków. Biblia nazywa tę sprawiedliwość szatą sprawiedliwości, która przykrywa nasze wszystkie niedoskonałości przed Boską sprawiedliwością i poczytuje nas za doskonałych przed Bogiem. Obecnie należy ona do nas przez przypisanie, a w Wieku Tysiąclecia rzeczywiście stanie się własnością świata przez zastosowanie. Odnoszone do Niego słowo Mesjasz pochodzi z hebrajskiego i jest synonimem greckiego słowa Chrystus. Tak jak słowo Chrystus pochodzi od greckiego słowa chrio, tak słowo Mesjasz pochodzi od hebrajskiego słowa mashah, oznaczającego On namaszcza. Ten hebrajski tytuł, tak jak grecki tytuł Chrystus, pokazuje Go w pełni uwielbionego przez Ducha Świętego do prowadzenia Jego misji jako Najwyższego Kapłana i Króla – zarówno w służbie Wieku Ewangelii, jak i Wieku Tysiąclecia. W Obj. 22:16 nazywa On siebie „gwiazdą jasną i poranną”. Tytuł ten przywodzi na myśl fakt, że o świcie tysiącletniego Dnia, gdy ciemność jeszcze okrywa ziemię, a zaćmienie ludzi, On świeci jak gwiazda zapowiadająca poranek Tysiąclecia. Dzięki jego promieniom wierny lud Boga został oświecony i otrzymał wspaniałą obietnicę zbliżania się Dnia Boga. W 1Kor. 5:7 mówi się o Nim jako „Baranku wielkanocnym” [w tekście angielskim nazwany jest „Paschą” – przypis tł.], co jest typiczną aluzją do Niego jako antytypu baranka zabitego w Egipcie, będąc praktycznym odpowiednikiem tytułu „Baranek”, tak często stosowanego wobec Niego w Piśmie Świętym.