Epifaniczny tom 15 – rozdział 5 – str. 358
Chrystus: jego doświadczenia po-ludzkie
planów i zamierzeń naszego Boga i dlatego będzie służył Bogu w realizacji Jego wszystkich pozostałych planów i zamierzeń, które jeszcze nie zostały objawione. Terminem bardzo często stosowanym do Jezusa jest „pasterz”. Na przykład nazwany jest Pasterzem i Biskupem dusz w 1Piotra 2:25; nazwany jest Pasterzem w Zach. 13:7, „wielkim pasterzem owiec” w Żyd. 13:20, „księciem pasterzy” w 1Piotra 5:4 oraz „dobrym pasterzem” w Jan 10:11. To, co pasterz czyni dla literalnych owiec, On czyni dla owiec z Boskiego stada. Czyni wobec stada wszystko to, co podane jest o pasterzu w Psalmie 23. Jako „Biskup dusz” w służbie, jaką powierzył Mu Bóg, troszczy się o zachowanie członków ludu Bożego. Zach. 13:7 mówi o Nim jako Pasterzu Boga, przeciwko któremu miał powstać miecz, co miało miejsce w czasie aresztowania Go w Getsemane, i który miał być uderzony za owce w czasie ostatnich 13 godzin życia. W Żyd. 13:20 nazwany jest „wielkim pasterzem owiec”. Choć Bóg ma innych pasterzy pod Swoim nadzorem, opiekujących się trzodą, On jest najwyższym Pasterzem pod zwierzchnictwem Boga i dlatego jest Wielkim Pasterzem owiec. Ta sama myśl jest wyrażona w 1 Piotra 5:4, gdzie nazwany jest On „księciem pasterzy”. Pasterzami Boskiej trzody są wszyscy Apostołowie, prorocy i pastorzy w Kościele. Lecz najgłówniejszym z nich jest Jezus. To właśnie jest nam przedstawione w 1Piotra 5:4. Przedstawiając Go jako dobrego Pasterza, Jan 10:11 przypisuje Mu wszelkie przymioty należne pasterzowi troszczącemu się i karmiącemu owce Boga. W 1Moj. 49:10 jest On nazwany „Szylo”, co oznacza posłany. Przedstawia Go to jako szczególnego Boskiego posłańca, posłanego przez Boga w celu wykonania Boskiego dobrego upodobania i pomyślnego wypełnienia wspaniałego planu Ojca. W Liście do Żyd. 3:6 jest nazwany „Synem wiernym nad domem Bożym”. Posiada ducha synostwa w stosunku do Boga, ponieważ Bóg rzeczywiście jest Jego Ojcem – Dawcą Życia, który pod każdym względem znalazł w Nim drogiego Syna.