Epifaniczny tom 15 – rozdział 6 – str. 363
Duch Święty: jego istota
(2) Wiele wersetów uczy też, że niektórzy są napełniani Duchem Świętym i że są pełni Ducha Świętego. Uczą o tym następujące fragmenty: Łuk. 1:15,41,67; Dz.Ap. 2:4; 4:8,31; 6:3,5; 7:55; 9:17; 11:24; Efez. 5:18; 2 Moj. 31:3; 35:21,31. Łatwo możemy zrozumieć, w jaki sposób ktoś może być napełniany pewnymi dobrymi zaletami, takimi jak dobroć, miłość, wiara itp., lub pewnymi złymi cechami, takimi jak gniew, nienawiść, złośliwość itp. Nie można jednak zrozumieć, w jaki sposób ktoś może być napełniony inną osobą i w ten sposób być jej pełen. Jeśli Duch Święty jest osobą, trudność ta staje się jeszcze większa, gdy przeczytamy, że według Biblii wiele osób jest napełnianych Duchem Świętym. Myśl taka byłaby bowiem równie absurdalna, co niemożliwa. Mamy więc kolejny biblijny fakt wynikający z wielu wersetów i zaprzeczający poglądowi, że Duch Święty jest osobą.
(3) Trzecia grupa wersetów mówi nam, że Duch Święty był wylewany na niektóre osoby, a ściśle mówiąc, na cały prawdziwy lud Boży Wieku Ewangelii, oraz że będzie wylany na całą ludzkość w Tysiącleciu. Prosimy zwrócić uwagę na następujące, uczące o tym wersety: Dz.Ap. 2:17,18,33; Izaj. 32:15; Ezech. 39:29; Joela 2:28,29. Gdyby Duch Święty był osobą, wersety te uczyłyby, że jedna osoba jest wylewana na inną, co nie da się pogodzić z myślami związanymi z taką czynnością. Wylewanie czegoś na jakąś osobę oznacza bowiem, że wylewany jest jakiś płyn, cecha lub moc. Absurd staje się jeszcze większy, jeśli w tym samym czasie wylewanie dotyczyło wielu osób, jak miało to miejsce w dniu Pięćdziesiątnicy i w domu Korneliusza. Pogląd o Duchu Świętym jako osobie z pewnością jest sprzeczny z naszą trzecią grupą tekstów.
(4) Czwarty wzgląd, potwierdzony znaczną liczbą wersetów, przeczy poglądowi, że Duch Święty jest osobą. Liczne wersety uczą bowiem, że Duch Święty jest, przebywa i zamieszkuje w prawdziwym ludzie Bożym. Należą do nich następujące wersety: Jan 14:17; Rzym. 8:9,11; 1 Kor. 3:16; 6:19; Efez. 2:22;