Epifaniczny tom 15 – rozdział 6 – str. 403
Duch Święty: jego istota
w czasie 31/2 roku Jego służby posiadał wystarczająco dużo namaszczenia w woli, umyśle i sercu, by przyjąć je doskonale i bezbłędnie, gdy już Go ono spotkało. Możemy zadowolić się tą pewnością, nawet jeśli nie jesteśmy pewni dokładnego czasu i miejsca pełnego namaszczenia Jego woli, umysłu i serca. Przy takim zrozumieniu istoty namaszczenia Duchem oczywiste jest, że Duch w Chrystusie nie jest osobą, lecz świętym Boskim usposobieniem – Jego świętą wolą, umysłem i sercem w mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Jest to oczywiste.
Pozostaje nam jeszcze zbadanie kilku innych fragmentów Nowego Testamentu stosownych dla naszego tematu. Okazuje się, że jeszcze bardziej potwierdzają one myśl, że Duch Święty w Chrystusie jest Boskim usposobieniem mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości w woli, umyśle i sercu. Jednym z tych wersetów jest Rzym. 1:4: „A pokazał się Synem Bożym możnie, według ducha świętości, przez zmartwychwstanie”. Wyrażenie duch świętości niewątpliwie oznacza święte usposobienie. Zgodnie z hebrajskim idiomem wyrażenie to odpowiada wyrażeniu Duch Święty. Hebrajczycy, a Paweł był Hebrajczykiem, bardzo często używają bowiem rzeczowników w przypadku dopełniacza jako odpowiednika przymiotników. I tak, wyrażenie szafarz niesprawiedliwości oznacza niesprawiedliwego szafarza; mamona niesprawiedliwości – niesprawiedliwą mamonę; sędzia niesprawiedliwości – niesprawiedliwego sędziego (Łuk. 16:8, 9; 18:6); złe serce niewiary – niewierzące, złe serce (Żyd. 3:12); naczynie wyboru – wybrane naczynie (Dz. 9:15); słowa łaski – łaskawe słowa (Łuk. 4:22); namiętności sromoty – sromotne namiętności (Rzym. 1:26); ciało grzechu – grzeszne ciało (Rzym. 6:6); ciało tej śmierci – to martwe ciało (7:24); ciało naszego upokorzenia – nasze upokorzone, nędzne ciało; ciało Jego chwały – Jego chwalebne ciało (Filip. 3:21); ciało z materii – materialne ciało (Kol. 1:22; 2:11) itd. W wielu z tych przypadków przekład A.V. bezpośrednio tłumaczy rzeczownik w dopełniaczu jako przymiotnik, chociaż w grece odpowiednie słowo jest rzeczownikiem w przypadku dopełniacza.