Epifaniczny tom 15 – rozdział 6 – str. 406
Duch Święty: jego istota
był skończony, ograniczony, a więc nie mógłby bez ograniczeń przyjąć takiej osoby do Swej ograniczonej woli, umysłu i serca. Jeśli jednak Duch Boga w Chrystusie był Boskim usposobieniem w Nim, Jego doskonała ludzka wola, umysł i serce nie stawiały żadnych ograniczeń pełnemu panowaniu takiego usposobienia w Nim, co rzeczywiście miało miejsce w przypadku Jezusa. Chociaż my z powodu niedoskonałych umysłowych, moralnych i religijnych zdolności rzeczywiście stawiamy ograniczenia pełnemu panowaniu Boskiego usposobienia w nas, doskonałość umysłowych, moralnych i religijnych zdolności i siły woli Jezusa nie stawiała takich ograniczeń dla panowania Boskiego usposobienia w Nim. Możemy więc powiedzieć, że Bóg udzielił Jezusowi Swego Ducha bez miary tylko z punktu widzenia usposobienia, a nie z punktu widzenia nieskończonej istoty duchowej.
1Kor. 2:16: Kontrastując umysł duchowy z umysłem naturalnym, który nie może pojąć umysłu Pana, Apostoł stwierdza tutaj: „Ale my umysł Chrystusowy mamy”. Kontekst tego całego rozdziału, szczególnie począwszy od wersetu 6, z jego porównaniami i kontrastami oznacza, że pod wyrażeniami „umysł Pański” oraz „umysł Chrystusowy” chodzi o umysłowe władze Boga i Chrystusa oraz treść tych władz, ich wiedzę i zrozumienie. Gdy więc mówi, że w przeciwieństwie do cielesnego umysłu my posiadamy umysł Chrystusowy, mówi nam, że jako nowe stworzenia posiadamy duchowe i umysłowe zdolności z odpowiednią wiedzą i zrozumieniem. Tak więc wyrażenie umysł Chrystusowy oznacza tutaj tę część Ducha Świętego, która w Jego usposobieniu składa się na Jego władze intelektualne, wiedzę i zrozumienie.
W 1Piotra 1:11 wyrażenie „Duch Chrystusowy”, który działał w prorokach, nie oznacza oczywiście ducha Chrystusa jako Jego usposobienie nowego stworzenia, ponieważ z wyjątkiem Jezusa, którego udziałem po raz pierwszy stało się ono w Jordanie, nigdy nie było ono udzielane nikomu przed uwielbieniem Jezusa, tzn. przed Pięćdziesiątnicą (Jana 7:39). W 1Piotra 1:11 wyrażenie to oznacza oczywiście przedludzką moc Chrystusa, działającą w prorokach.