Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 428
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
Kontrasty takie wskazują więc, że wyrażenie duch oznacza usposobienie duchowe – Boski umysł, serce i wolę – w świętych. W Mat. 26:41 i Mar. 14:38 Jezus podaje nam taki kontrast i takie znaczenia, gdy mówi, że musimy czuwać i modlić się w związku z niebezpieczeństwem upadku w pokusie, jako powód podając słabość naturalnego, cielesnego usposobienia oraz dobre chęci duchowego usposobienia – Boskiego umysłu, serca i woli – w nas. U Jan 6:63 bezużyteczność naturalnego usposobienia – upadłego umysłu, serca i woli – dla świętych, Jezus kontrastuje z ożywczą mocą Boskiego usposobienia w świętych – Boskiego umysłu, serca i woli – mówiąc, że to Duch ożywia, dodaje energii, natomiast ciało, zdeprawowany naturalny umysł, serce i wola, nie przynoszą w duchowych sprawach żadnego pożytku. Te same kontrasty występują w Rzym. 8:1,4-6,9,13. W wersecie 1 i 4 św. Paweł powiada nam, że święci nie chodzą według ciała – ludzkiego usposobienia, lecz według Ducha – Boskiego usposobienia. W wersecie 5 ponownie przytacza ten sam kontrast między ciałem a Duchem, zapewniając nas, że ci, którzy posiadają cielesny umysł, mają skłonności zgodne z cielesnym umysłem, sercem i wolą oraz rzeczami pozostającymi w harmonii z nimi. Natomiast ci, którzy posiadają umysł duchowy, mają skłonności zgodne z Boskim umysłem, sercem i wolą oraz rzeczami będącymi w harmonii z nimi. W wersecie 6 podany jest kolejny kontrast między ciałem a Duchem, gdzie Apostoł wykazuje, że poddanie się panowaniu zmysłu cielesnego (dosłownie: charakterowi ciała) prowadzi do śmierci; natomiast posiadanie zmysłu duchowego, Boskiego (dosłownie: charakteru Ducha), niesie wiernym życie i pokój. Ten sam kontrast, inaczej wyrażony, jest wyraźnie podany również w wersecie 13.
Po podaniu w wersetach 7,8 powodów, dla których cielesny umysł w ludzie Bożym sprowadza na niego śmierć, w wersecie 9 św. Paweł ponownie rysuje kontrast, pokazując, że wierni nie żyją według ciała,